Mathieu van der Poel, Marianne Vos en Lars van der Haar doen bij het NK Veldrijden van 2014 wat van hen verwacht wordt. Toch zijn de ritten in Gasselte bepaald niet saai. De stijl, kracht en techniek van de drie kampioenen zijn een lust voor het oog. Vooral het speelse gemak waarmee Mathieu van der Poel de zandstroken, trap en steile ‘skihelling’ neemt, maakt grote indruk. Samen met zijn broer David, die op gepaste afstand tweede wordt, laat Mathieu bij de Beloften zien wie de godenzonen zijn van het huidige veldrijden. Het veelzijdige parcours in de bosrijke omgeving van ’t Nije Hemelriek zou met deze hoopvolle successen zo maar eens het voorportaal blijken te zijn van zeven vette jaren voor de Nederlandse cyclocross. Om dat te bekrachtigen houdt de Grote Sluiswachter op deze tweede zondag in januari de hemelsluizen dicht. En laat hij de zon krachtig stralen.
Zompige zaterdag
Op zaterdag, de 1e dag van het NK, is dat geheel anders. De hemel huilt en de vallende regen toont met niemand erbarmen. Vooral de vele vrijwilligers moeten het ontgelden en wrijven steeds vaker hun koude handen warm. Tevergeefs. Hun blikken worden stuurser en verraden hun verlangen naar een vol glas cognac. Fotografen zoeken ondertussen naar een droog gebleven stuk zeemdoek om hun lens te drogen en de coureurs weten dat ze vandaag door de modder moeten ploegen. Veldrijden zoals het bedoeld is. No mud no glory!
Geldpremie
In de stromende regen toont Yara Kastelijn in de categorie Junior Vrouwen aan waarom zij de opvolger van Marianne Vos genoemd wordt. Halverwege de koers roept haar oom met een onmiskenbaar Brabantse tongval dat hij weer friet mag bestellen, vandaag. En dit keer met dubbel zoveel mayonaise. Want dat is zijn taak als ‘hun’ Yara een koers gewonnen heeft. Patat halen.
Achter dit supertalent wordt er hard gestreden om de overige podiumplaatsen. Esmee Oosterman, de plaatselijke favoriet uit Gieten, is een van de kandidaten en wordt naar voren geschreeuwd door een grote groep familie en bekenden. Ze houdt hen lang in spanning. Pas in de laatste meters wordt duidelijk dat zij het brons wint. Tranen van blijdschap vloeien rijkelijk bij de familie. Al valt dat in de regen nauwelijks op.
Vlak na de huldiging stapt haar oma kordaat op Esmee af, die als een engel staat te stralen. Dolgelukkig met een 3e plaats. Ze schuift haar kleindochter snel wat papiergeld in handen, dat door Esmee geroutineerd in een van de zakken van haar koerstrui geschoven wordt. “Ja ik geef haar altijd wat, ook als ze niks wint. Gewoon omdat ze er zoveel plezier in heeft. Maar schrijf jij maar op dat ik haar een premie van 500 euro beloofd had voor een podiumplek! Dan kunnen Esmee en ik ook nog samen lachen…!”
Botsing met boom
Jens Dekker uit het Drentse Fluitenberg staat in de categorie Nieuwelingen op hetzelfde treetje van het podium. Maar zijn gezicht staat op onweer en is van pijn vertrokken. Hij had zijn zinnen gezet op het hoogste schavot. Een botsing met een boom, zette hem niet alleen op achterstand maar bezorgde hem ook een zere schouder. Hij loopt na de huldiging met een nors gezicht langs de pers. Hij wil geen interview geven. Hij denkt dat hij eerst naar het ziekenhuis moet. Zijn vader, oud-wielrenner Dick Dekker, snapt de teleurstelling wel. “Hij heeft niet alleen pijn van die val. Zonder die val en een extra fietswissel had hij hier waarschijnlijk gewoon gewonnen.” En dat doet ook pijn. Pijn in het hoofd. Marita Treacy, de moeder van Jens, die als baanrenner in Australië vaak tevreden moest zijn met een 2e of 3e plek, relativeert. “Ik had van tevoren al gezien dat zijn concurrenten erg sterk waren en net zo goed kans maakten op de winst. Dat Jens nu verliest, is zuur, maar niet erg. Hij moet nu gewoon ontspannen en een beetje genieten”.
Tweede jeugd
Anderhalf uur later loopt de vijftienjarige Jens met 2 vrienden over het terrein. Hij heeft de grote camper van zijn ploeg Enertherm-BKCP verlaten en is op zoek naar afleiding. Dat moet ondermeer komen van zijn oom, Erik Dekker, die zich aan het klaarmaken is voor de wedstrijd in de categorie Masters 40+. Gezien de serieuze voorbereiding –Dekker heeft veel getraind op het parcours– heeft broer Dick sterk het idee gekregen dat Erik met een soort van tweede jeugd begonnen is. Erik is gefocust voor de start. Als vanouds. De in een tenue van team Belkin gestoken renner, springt een aantal keren hoog de lucht in om zijn spieren soepel en warm te houden en schreeuwt ondertussen tegen een suppoost dat hij nog wat meer aan de kant moet gaan staan. Hij staat precies op de lijn die Dekker voor zichzelf na het startschot voor ogen heeft. “De 4e plaats, dat is vandaag het hoogst haalbare voor mij!” Roept hij nog tegen een aantal bekenden. Hij wordt 5e.
Onwies knallen!
Met onwies knallen wint Joris Nieuwenhuis de spannende strijd bij de Junioren. Het onfortuin van Max Gulickx helpt de renner uit de achterhoek wel een handje. Gulickx, de nummer 2, kwam naar Gasselte om te winnen. Hij had voor zijn gevoel de koers ook lang onder controle. Tot de laatste zandstrook. Daar slaat hij over de kop. Verkeerd spoor gekozen. Het gat krijgt hij nog snel dicht, maar toen “zaten m’n benen vast”, aldus de teleurgestelde renner. Weer tweede! Zijn oom glundert ondertussen van oor tot oor. “Vorig jaar was Max nog ontroostbaar, nu draagt hij het verlies tenminste als een kerel”. Joris mag op deze zondag als eerste het rood-wit-blauw in ontvangst nemen en is daarmee de opvolger van Mathieu van der Poel, die hij een coureur van de buitencategorie noemt.
Dat blijkt. Van der Poel rijdt in de wedstrijd van de Beloften al na 500 meter bij zijn concurrentie weg. “Eigenlijk was het heel saai, deze wedstrijd” vindt Richard Groenendaal, van het Rabobank Development team. “Maar de verhoudingen worden met deze uitslag volledig gerespecteerd”.
Alleen maar hopen
Gert-Jan Bosman is de enige renner die in deze wedstrijd vóór Van der Poel rijdt. Al is het slechts enkele tellen. Met een flitsende start komt hij als eerste uit de bocht. Fel aangemoedigd door het publiek, die hoopt op een stunt van de renner uit Emmen. Het roepen van zijn naam verstomt echter snel als blijkt dat hij zich in ronde 1 opgeblazen heeft. Gert-Jan is niet fit. Het “hup, Gert-Jan” van zijn oma blijft wel elk rondje klinken, overstemt door het geschreeuw van zijn tante.
“Het is jammer dat hij ziek is geworden en daardoor niet voor honderd procent zijn kansen heeft kunnen verdedigen”, aldus ploegleider Groenendaal. “ Het enige wat Gert-Jan vandaag kon doen, was hopen en vooral niet teveel verwachten”.
Gert-Jan is zelf zwaar teleurgesteld. Er is er maar één die hem kan troosten. Een klein vrouwtje loopt tussen een aantal grote mannen richting haar kleinzoon. Ze geeft hem een dikke knuffel en tovert daarmee zo waar een kleine glimlach op het vermoeide gezicht.
Wilhelmus
Scherp. Dat is Marianne Vos, tijdens dit NK. Ze koerst geconcentreerd en vol overtuiging naar de winst. Ze heeft oog voor de jonge fans, pareert saaie vragen van journalisten met een kwinkslag. En ook het Wilhelmus zingt ze vol aandacht. Dat heeft ze niet van een vreemde. Vader Vos is een van de weinigen die het volkslied ook woord voor woord meezingt.
Wanneer Lars van de Haar gehuldigd wordt, is de stemming losser. De speaker moet het dweilorkest “wakker worden” uit Veendam zelfs tot stilte manen, zodat de nationale hymne ook voor hem kan klinken. En als dat uiteindelijk gelukt is, zorgen de fans van Van der Haar voor de nodige hilariteit door de schoonheid van zowel de voor- als achterkant van de ronde missen aan te prijzen. Die zitten dan ook strak in het pak.
In de lift
Het veldrijden in Nederland zit in de lift en dat heeft de hoofdsponsor van dit NK, wereldleider in de productie van trapliften, goed begrepen. Hetiskoers! voorspelt voor de komende jaren een volgepakt Oranje Huis. Te beginnen bij het WK Veldrijden dat op 1 en 2 februari zal plaatsvinden.
In Hoogerheide.
Foto’s: Henri Santing
- Joris on Tour: La Planche des Belles Filles (etappe 20) - 20/09/2020
- Joris on Tour: Champagnole (etappe 19) - 19/09/2020
- Joris on Tour: La Roche-sur-Foron (etappe 18) - 18/09/2020
Geef een reactie