Hangoverride – Part deux

Het jaar goed beginnen. De heren van Pedaleurs deden het! In de laatste maanden van het vorige jaar begeleidden ze, in het kader van de Shimano Gravel Tapes, drie startende gravelaars richting dat ene grote doel: De Hangover Ride op 2 en 3 januari. Een tweedaagse bikepackingtocht van 300 kilometer van Nijverdal naar Hannover. De Shimano Gravel Tapes werden uiteraard vastgelegd in de Podcasts van Pedaleurs, welke te vinden zijn op Vriend van de Show.

De podcastopname over dag 1 kan hier beluisterd worden. Ook dag 2 staat nu online! Een verslag.

Osnabruck – Hannover
146 kilometer / 1500 hm

Na een goed ontbijt zetten we koers richting onze eindbestemming Hannover. De weersverwachtingen zijn prima. Iets frisser dan de dag ervoor, maar gelukkig wordt er geen regen voorspeld. De opwarmer bestaat uit stedelijk gebied met van die typisch Duitse twijfelfietspaden. In Nederland noemen we het stoep, maar in Duitsland hanger ze er een bordje bij met ‘Fahrad Frei’… oftewel ‘hier dient u te fietsen’. De ene keer links van de weg, dan weer rechts van de weg en elke keer oncomfortabel gehobbel. De route voert verder over mooie gravelpaden en door heuvelachtige bossen met soms zo’n betonplaten-pad met bomen aan weerskanten. Op en top genieten.

Het eerste hoogtepuntje van de dag komt op een fantastische grasstrook. Zo’n strook gras zonder pad tussen weilanden door, met links in de verte een lagergelegen dorpje en recht weilanden. Op het moment dat wij passeren komt ook net het eerste beetje zon van de dag tussen de weilanden door. Aan het eind van de strook moeten we meteen een heuvel over met een pad tussen wijnranken. Honderd procent genieten!

Het vervolg van de route loopt vooral achter dorpjes langs, waarbij we over een heuvelkam rijden met links dorpjes en de grote doorgaande weg en rechts de heuvel. Soms verhard, soms een schitterend gravelpad. In ieder geval verkeersluw.

Bij Porta Westfalica steken we de snelstromende Weser over. Om het dorp uit te komen moeten we nog flink aan de bak. Een weg die eindigt met een soort muur, waar het stijgingspercentage op een gegeven moment 16 % uitkomt. Een percentage dat genoeg is om de longen van Richard even te laten gieren. Het glooiende gravelpad door het bos dat volgt maakt daarna alles goed. Dit is gravellen in optima forma.

Het letterlijke hoogtepunt van de dag moet dan nog komen: Een verharde klim van 8,5 kilometer lengte door het Westerwald naar de ‘top’ van de Buckeberg. Waar vind je in Nederland nu de mogelijkheid om zo lang omhoog te kunnen fietsen. Nergens toch? Rond de 10% langs een grote weg omhoog, daarna scherp naar rechts draaiend om vervolgens non-stop rond de 4 à 5% heerlijk naar boven te trappen. Met een racefiets zou je hier een fantastische klimtraining kunnen doen en naar boven knallen. Maar ook met een gravelbike, voorzien van volle tassen, is de beklimming prima te doen. Eigen tempo zoeken en heerlijk draaien. Ferdi had afgelopen zomer al enig klimervaring ervaring opgedaan en komt moeiteloos boven. Voor Richard is het hard werken, maar dankzij de ondersteuning van Maarten komt ook hij moe maar voldaan boven. Met een extra regenjasje aan omdat het frisser begint te worden zijn de volgende kilometers een genot om te doen: Licht daalend en met een fraai uitzicht over de omgeving. De afdaling richting het volgende dorpje is werkelijk schitterend; perfect gravel dat met een procentje of 7 naar beneden schiet. Gas op de lolly!

Rond vier uur ’s middags rijden we de Duitse equivalent van het Bos van Wallers in. Een modderige kasseistrook die door de omringende bomen en de invallende schemering niet zou misstaan in de finale van Parijs-Roubaix.

Na deze strook wordt al snel duidelijk dat we Hannover in het donker gaan bereiken. Het is al half vijf en er moet nog 25 kilometer gefietst worden. Dat betekent dat de lampjes op de fiets aangaan. Het fietsen met de lampen aan door een bos heeft altijd iets mystieks. Weinig zicht voor je en alleen het lampje van je voorganger dat je op goed vertrouwen moet volgen. Als de Wahoo een bocht naar links aangeeft draaien we een asfalt weg op en rijden we ook ineens in verstedelijkt gebied. Het is de voorstad van Hannover. Moe maar voldaan komen we om kwart voor zes aan bij het hotel. Tijd voor pizza en bier.

Hannover – Nijverdal
Een dag later vertrekt onze trein om 10.40u vanaf het in dezelfde straat gelegen station. We hadden vooraf al treintickets en fietstickets geboekt via NS internationaal. Het is slechts een kwestie van het juist perron zoeken, fietsen in de beugel van de coupé hangen en je gereserveerde plek opzoeken. Oh ja… en je mondkapje opdoen, omdat dit in Duitse treinen nog verplicht is. Zonder vertraging en overstappen rijden we om 13.20u station Almelo weer binnen, waar we overstappen op de trein naar  thuisbasis Nijverdal.

De Hangover-ride was een fantastische start van het nieuwe jaar. Soms moet je namelijk gewoon doen. Maak het plan voor een bikepackingtocht, bereid je voor en stap vervolgens gewoon op die fiets. Avontuur gegarandeerd en ook als startende gravelaar kun je met de juiste voorbereiding echt wel twee dagen meer dan honderd kilometer fietsen. Ferdi en Richard hebben het laten zien. Natuurlijk startten ze met een gezonde dosis spanning, maar ze hebben het gewoon gedaan. En het belangrijkste? Ze hebben genoten. Heren; grote klasse!

We danken Shimano voor de ondersteuning het materiaal. De schoenen zitten heerlijk, de helm van Lazer past ons allemaal en de tassen van Probike-gear zijn praktisch, ruim en van goede kwaliteit.

Ook een woord van dank aan Etxeondo: De kleding is werkelijk magistraal en van perfecte kwaliteit. Of het nu het Dena-jack of de ’76-jas’ is, het heeft de heren er soms echt doorheen gesleept.

Tot slot nog een shout-out naar onze sponsoren 2Moso en Komoot. Partners voor onderweg!

De Groute!

Maarten en Robbert