De Amstel Gold Race (AGR) is zo saai, riep Tom Dumoulin een dag voor de start nog. Doodsaai, omdat de favorieten meestal wachten tot aan de laatste beklimming van de Cauberg, terwijl in de Ronde van Vlaanderen de beslissing elk jaar valt op een ander moment. Dumoulin had een remedie: het terughalen van de finish naar Maastricht (knipoog naar zijn geboorteplaats) en een ander parcours.

Maar saai was deze versie van de AGR allerminst.

Timing is everything. Dat geldt voor wielerwedstrijden en heel veel andere dingen in het leven. Maar het bericht dat ons bankzitters tijdens de AGR bereikte sloeg qua timing alles: ‘In de Strade Bianche en de Wielerweek Coppi en Bartali zijn zeven fietsen met motortjes gedetecteerd. Dat zeggen Stade2 en Corriere della Sera. Later vandaag zullen zij in een reportage verder uitweiden over hun vondst. De UCI heeft in een reactie aan Cyclingnews gemeld dat het op de hoogte is van de reportage, die vandaag om 17.25 uur op France 2 (dus na de finish van de AGR) wordt uitgezonden.’

Met nog 50 kilometer te gaan las ik het op mijn tweede scherm. Precies op dat moment begon het in de koers met bakken uit de hemel te storten: regen en keiharde hagelslag. De renners krompen in elkaar van ellende, terwijl ze toch wel wat gewend zijn. Onwillekeurig ging ik kijken wie er een motortje zou kunnen hebben. Hoewel de heren commentatoren op de drie zenders die ik volgde er geen van allen (lang) tijd aan besteedden, bleef ik er toch naar speuren. Ook toen Tom Dumoulin vlak voor de passage door zijn geliefde Maastricht lek reed en een nieuw wiel nodig had. Het wiel was ‘niet goed’, dus hij moest wachten op een wiel van de neutrale materiaalwagen. Dat wiel (b)leek ook niet goed; hij kon het peloton niet meer bijhalen. Smeets (ja, het is zijn laatste AGR (echt waar?) dus hij deed het commentaar) en Ducrot concludeerden dat Dumoulin het opgaf. Het pijnst deed het achterin.

Zeven andere zaken die voor een niet-saaie koers zorgden:

  1. Het verhaal van de gebroken vinger van Philippe Gilbert, opgelopen tijdens een trainingsrit vrijdag toen zijn trainingsgroepje onderweg ruzie kreeg met beschonken passanten;
  2. Het weer: vier jaargetijden in één koers;
  3. Johnny Hoogerland (Team Roompot) werd achterin het peloton gesignaleerd en ‘hij zit zich daar niet te sparen’. Het pijnst deed het ook in dit geval achterin, Hoogerland did not finish (dnf);
  4. Met nog 15 km te gaan reed Wout Poels in de tweede positie, terwijl hij eerder meldde dat hij nooit goed is in de AGR;
  5. Door het parcours van de AGR met al het draaien, keren en slingeren stonden de renners regelmatig (bijna) stil achterin, zat je voorin dan kon je nog wel doorrijden, maar het pijnst deed het achterin;
  6. Tim Wellens passeerde vluchter Roman Kreuziger en sloeg een gaatje met het peloton, bij de beklimming van de ‘scherprechter’ Cauberg (Vilt) had hij een voorsprong van 13 seconden;
  7. Enrico Gasparotto (Italië) van Team Wanty won en droeg de overwinning op aan zijn onlangs overleden teamgenoot Antoine Demoitié: ‘He is the angel on our shoulder’.

Dumoulin eindigde als 91e, maar hij had wel weer gelijk over de beslissing op de Cauberg: het pijnst deed het achterin, op het einde de wedstrijd.

P.S. Bij het schrijven van dit stukje was er nog geen nieuws over de gevonden motortjes

 

Dé Hogeweg
Laatste berichten van Dé Hogeweg (alles zien)