Het wielerparadijs voor profwielrenners? Een seizoen waarin niet gevallen wordt. Toegegeven, vallen hóórt bij de koers, zoals doornen bij een roos horen. Ze kunnen je gemeen prikken, maar zonder doornen zou de roos geen roos zijn. En toch is ’t vaak schrikken, zeker sinds Weylandt/Soler. Beweegt hij nog? Er is toch geen bloed te zien! Nee, dan misschien toch liever een roos zónder doornen. Of een roos met zachte doornen.

Stel dat het echt zou bestaan, het wielervoorjaar 2012 waarin niet gevallen werd. Stel dat het echt zou bestaan in een alternatieve realiteit, in een zesde dimensie of zo, waar het toeval de dingen net iets anders doet lopen dan hier. Hoe zou dat hypothetische voorjaar er uitzien? Wie heeft wat gewonnen? Blikt u even mee terug op het voorjaar dat had kunnen zijn.

Milaan-Sanremo. De kortstondige herrijzenis van Philippe Gilbert. Hij valt niet op de Cipressa, maar is toch niet goed genoeg om mee te kunnen met Nibali, Gerrans en Cancellara op de Poggio. In de afdaling valt Kris Boeckmans niet, zodat Tom Boonen niet opgehouden wordt. De groep achtervolgers is dus vrij groot, waardoor het gat op de koplopers wel gedicht kan worden. Boonen steekt dan al in een bloedvorm, en wint met overmacht de sprint op de Lungomare Italo Calvino.

E3 Prijs Vlaanderen-Harelbeke. Als Cancellara een nieuw wiel krijgt op de Kwaremont, wordt hij niet aangereden door Barredo. Hij zit dan ook snel opnieuw bij het groepje-Boonen. Chavanel is echter samen met een paar anderen weggereden uit dat groepje. Het gebrek aan organisatie achteraan en de aanwezigheid van waakhond Boonen zorgen ervoor dat de vluchters niet meer worden bijgehaald. Chavanel is de sterkste vooraan.

Ronde van Vlaanderen. Cancellara valt niet tijdens de bevoorrading op 65 kilometer van de streep, en aangezien hij niet werd aangereden in de E3 Prijs, heeft hij vandaag ook nergens last van. Sebastian Langeveld knalt dan weer niet tegen een toeschouwer, want in de zesde dimensie rijden renners niet achter toeschouwers door. Aan de voet van de Paterberg, op 34 kilometer, blijft het hele peloton wel recht. Het is de laatste keer Oude Kwaremont die voor de definitieve schifting zorgt. Ballan rijdt weg, Cancellara gaat erachteraan. Pozzato en Boonen kunnen net niet aanklampen. Het gat tussen de twee duo’s wordt steeds groter. Ballan moet alles uit de kast halen om Cancellara te volgen en is in de laatste rechte lijn dan ook een maatje te klein voor de Zwitser. Boonen wordt uiteindelijk derde.

Parijs-Roubaix. Mét Langeveld en Cancellara. De Nederlander zit in de vroege vlucht, en samen met Guillaume Van Keirsbulck, die niet valt op de kasseien van Wallers-Arenberg, kan hij de groep der favorieten nog een tijdje volgen. Van Keirsbulck gaat zelfs nog even mee met Boonen en Terpstra en geeft alles wat hij in zich heeft, waardoor Boonen slechts 47 kilometer alleen voorop rijdt en met drie minuten voorsprong wint. In de achtergrond valt Pozzato niet, maar veel maakt dat niet uit. Cancellara? Die rijdt zeven keer lek en finisht als dertiende.

Luik-Bastenaken-Luik. Na overwinningen van Freire in de Amstel Gold Race (nadat de Spanjaard met Cancellara het hazenpad heeft gekozen – Jurgen Van den Broeck komt in deze wedstrijd overigens niet ten val) en van Rodriguez in de Waalse Pijl (waarin ondanks de regen de renners niet onderuit gaan) is het uitkijken naar La Doyenne. Op de Côte de La Redoute komt Thomas Voeckler niet ten val, waardoor Alejandro Valverde hem niet hoeft te ontwijken. Zijn versnellingsapparaat is dan ook niet stuk, en hij hoeft de fiets van zijn ploegmaat Angel Madrazo niet te lenen. Hij moet niet achtervolgen, volgt dus de juiste motoren, en wordt bijgevolg niet uit koers genomen. Samen met Maxim Iglinskiy gaat hij in de slotfase op jacht naar de ontsnapte Nibali. Ze slagen in hun opzet, en in de laatste kilometer blijkt de Kazach verrassend genoeg te sterk voor zijn medevluchters.

Het voorjaar dat had kunnen zijn leverde soms andere winnaars op dan het voorjaar dat was, maar welk voorjaar was het boeiendst? Een roos zonder doornen zou nooit iemand prikken en nooit iemands bloed vergieten, maar is ze dan nog even mooi? In de zesde dimensie vinden ze van wel; ze hebben daar nooit iets anders gekend.

Tim Vuylsteke
Laatste berichten van Tim Vuylsteke (alles zien)