Marten Schuurman
Laatste berichten van Marten Schuurman (alles zien)

Alpe d”Huez, twee weken geleden. De lach in bocht 7 kwam in verschillende soorten en maten.

De meest bekende lach is de lach van de dronken Hollanders die eens in de zoveel jaar een feestje vieren op die paar vierkante meter. Het was er te druk, maar wel gezellig. Het begon al dagen van te voren. Ik stond er dit jaar ook tussen met mijn (bescheiden) oranje outfit en een biertje in mijn hand. En man o man wat heb ik gelachen! Gek uitgedoste Nederlanders die zichzelf ter meerdere eer en glorie van de natie voor schut zetten. “Crazy Dutch People” schreeuwden de Fransen, Finnen, Noren, Spanjaarden, Amerikanen, Zwitsers en zelfs de Russen toen ze er voorbij kwamen. Allen met een lach op hun hoofdschuddende gezichten.

Een andere lach was die van de amateurfietsers die voorbij kwamen. De één ging wat soepeler omhoog dan de ander, maar allemaal konden ze een glimlach niet onderdrukken. Diegenen die dachten dat ze wel eventjes “onder het uur” zouden fietsen kwamen zo rond bocht 7 bedrogen uit en produceerden een boer-met-kiespijn-lach. De ervaren fietsers wisten dat het na bocht 7 pas gaat beginnen. Zij konden dan ook meer van het spektakel genieten. Sommigen haalden de handjes van het stuur. De renners met oranje kleding (uitgezonderd Euskaltel-outfits) konden rekenen op een flinke duw in de rug en de nodige aanmoedigingen. De mooiste amateurlach was die van een vader die 5 meter achter zijn 8-jarige zoontje fietste. Steevast werden alle kleine jochies ontvangen als zijnde Johnny Hoogerland. De vader die er iets achter fietste was zo trots al een pauw. Zijn lach ging van oor tot oor en zijn ogen glinsterden als diamanten in de zon. Het jochie zelf keek vooral erg bang uit zijn ogen en fietste zo hard mogelijk door. Weg van die hel!

Dan de professionele renners. Op een of andere manier wisten ze mobile Barbie dressing games download free allemaal nbso online casino reviews dat er iets speciaals stond te gebeuren, ook de “buitenlandse” Alle nye spillere hos EU casino online tilbydes en l?kker casino online velkomstbonus pa 100% op til 3000 kr. renners. Zodra ze de bocht om kwamen keken ze recht het hol van de Hollandse leeuw in. En ze waren allemaal benieuwd hoe dat er uit zou zien. Het was de omgekeerde wereld. Niet het publiek verwachtte topprestaties van de renners, maar de renners verwachtten totale chaos, een slagveld, een feest. Ze hadden de weken ervoor de gekste verhalen gehoord (van Gert Jakobs) en wilden dat wel eens in het echt meemaken. Allemaal lachten ze. Contador, Evans en de Schlecks genoten kort en focusten zich vervolgens snel weer op de wedstrijd. Gilbert (breed lachend met Vanendert in zijn wiel), Hoogerland (“Ik hoefde een kilometer niet te trappen, alleen maar sturen”), Gesink (die minder aandacht kreeg dan hij verdiende), Ruijgh (heel dom achter 3 Europcar-renners, en kon dus niet kan profiteren van de duwtjes), Yohann Gene (die de duwtjes bestemd voor Ruijgh in ontvangst nam), Ten Dam (die breed lachend high fives uitdeelde) en uiteindelijk de complete bus (die door het oponthoud in bocht 7 zelfs te laat binnenkwam) hebben de tijd van hun leven gehad.

Maar daar, in het laatste wiel van de bus. Daar zat de mooiste lach van de dag. Ik zag hem van ver aankomen, shirt open geritst, kippenvel op zijn armen en een lach om “u” tegen te zeggen. Geen neplach, maar een echte lach waaraan je kon zien dat hij intens genoot van het moment. Ik zakte door mijn knieën, pakte mijn camera en schoot deze foto. Het was een mooie dag.