In een houten iglo in het Balnéa te Loudenvielle lagen drie dames en één heer met de oren onder water. Op een lege plek volgde ik hun voorbeeld. Boven water hoorde je niets, onder water klonk panfluitmuziek. Dat deed mij denken aan wielrennen.
Ik woonde ooit aan de Bredabaan te Merksem aan het parcours van de Schaal Sels, een 1.1 koers in de UCI Europe Tour. Ieder jaar werd een spandoek aan mijn balkon bevestigd en wist ik dat ik het weekend daarop geen kant op kon. Niet dat ik ergens heen zou willen als de Schaal Sels verreden werd. De wedstrijd is vernoemd naar Jacques-Charles Sels, een bekend journalist. Sels sprak zes talen en schreef voor zeventien dagbladen. Kom daar nog maar eens om.
De Bredabaan was ieder jaar ook het toneel voor de langste braderie van België. Moest je voor de Schaal Sels maar één dag rekening houden met een afgesloten straat, de braderie legde het verkeer drie dagen plat. Alle jaren dat ik daar woonde kwamen er de avond voorafgaand aan de braderie een groep indianen de straat ingereden in een hedendaagse huifkar. Vlak voor mijn deur stapten er steevast drie of vier uit. Binnen geen tijd stond er een kraampje op mijn parkeerplaats en ging het vuurwater in de rondte. De indianen sliepen onder nieuwerwetse bizonhuiden in het kraampje en tegen het ochtendgloren werd het kraampje verder ingericht met dromenvangers en houtsnijwerk.
Drie dagen lang om 09:00 uur ving de braderie aan en drukte de stamoudste op play en vanaf dat moment klonk er panfluitmuziek op de plek waar een week later of vroeger, dat is me ontschoten, de profs nog één keer opschakelden om de eindsprint aan te gaan. Onder water bedacht ik mij dat ze in het teken van de Tour de France eigenlijk een commentaarband hadden moeten laten horen van de aankomst op de Tourmalet in 2010. Geen superspannende aankomst, dus net zo rustgevend en wel zo gepast.
De smidse in Sainte-Marie-de-Campan
De Tourmalet is de eerste berg die ik ooit heb beklommen. Met een busje van de organisatie werd ik afgezet voor de smederij te Sainte-Marie-de-Campan, alwaar Eugène Christophe 102 jaar geleden zijn voorvork stond te bewerken. Christophe reed aan de leiding van de Tour de France toen op de Tourmalet zijn voorvork brak. Toen waren er geen ploegleidersauto’s en bovendien was hulp van buitenaf niet toegestaan, dus hij moest vijftien kilometer te voet afdalen naar het dorpje onderaan de klim om in de smidse zijn vork eigenhandig te smeden. De behulpzame Corni, zoon van de smid, liet het vuur oplaaien middels de blaagbalg, wat de onfortuinlijke renner op 10 minuten straftijd kwam te staan wegens hulp van buitenaf. Dit werd uit coulance later verminderd tot 3 minuten. Koud uit het busje stapte ik op een te kleine fiets en reed op mijn gemak de berg op.
Pic du Midi kijkt ongenadig neer op de klim
Zestien kilometer en achthonderd meter klimmen aan een gemiddeld percentage van 7.6%. Het hoogteverschil bedraagt 1271 meter. De klim meandert rustig de berg op, de uitzichten zijn hallucinant. Na het spuuglelijke stil en verlaten skidorp La Mongie waar de weg onnodig steil is, zie je pas de top en dan is het nog maar iets meer dan vier kilometer. Wel aan 10%, maar goed: wat niet weet wat niet deert en dit was mijn eerste berg, dus onbevangen vloekte ik mij door de laatste drie haarspeldbochten. Die laatste kilometers wordt er vanaf links op je neergekeken door de Pic du Midi. Op de top is een weerstation gebouwd dat via een hoogtevrees veroorzakend ritje met een kabelbaan bereikbaar is vanuit La Mongie. De bouw van dat weerstation relativeert je eigen prestatie. Gelukkig beneemt het beeld van oud-Tourdirecteur Jacques Goddet het zicht op Pic du Midi als je eenmaal de Col du Tourmalet bedwongen hebt.
Wil je zelf de Tourmalet en andere schitterende Pyreneeëncols bedwingen? Naast schitterend fietsen bieden de Pyreneeën alles wat nodig is op vakantie: leuke (familie)campings en hotels, uitdagende bezigheden zoals raften en MTB-routes, kleine en middelgrote plaatsen met marktjes, spa’s en wat dies meer zij. Vanuit Utrecht is het ongeveer 1300 kilometer. Je vind alle informatie op de volgende sites:
http://www.rendezvousenfrance.com/
http://www.toerisme-midi-pyrenees.nl/
http://www.tourisme-hautes-pyrenees.com/
Kan ik de Tourmalet opfietsen?
Ik ben nogal lang en weeg iets meer dan 100 kilogram. In 1.40 uur was ik boven. Het is dus ook voor de niet-klimmers te doen – mits in vorm. Uiteraard is het ook mogelijk een mountainbike te huren met trapondersteuning waarmee je eenvoudig boven komt.
- 100 Fietsen - 12/12/2023
- Welk bier past bij Gent-Wevelgem? - 21/03/2023
- Gent-Wevelgem: zelf fietsen en/of doorkomst bij ons? - 27/02/2023
Tourmalet was mijn 2e klim ooit op de racefiets.
Wij zaten met mijn fietsclub een week in de Pyreneën.
1e klim van dag 1 was de Aubisque, en ik dacht dat ik gek werd, ging volledig kapot en had het idee dat ik geen meter opschoot.
Ruim voor de top dacht ik nog; “Als dit het is stuur mij dan maar naar huis!”
Dag 2 de Tourmalet liep echter als een zonnetje, heerlijk gefietst, de maten achtergelaten (op 2 toppers na) en genoten van het uitzicht en de inspanning.
Super mooie berg al is naar mijn mening de Stelvio nog altijd de overtreffende trap qua uitzicht.