Ik hoorde het José De Cauwer vorige week nog zeggen tijdens de Eneco Tour: “Tja, dat is toch iets raars. Als je als renner eens ergens goed gereden hebt, dan doe je dat het jaar nadien op dezelfde plaats vaak nog eens. Het is zo’n beetje alsof het dan jouw koers is.”

José had het over Andrei Grivko van Astana. De hele Eneco Tour reed hij prominent in beeld. Hij werd uiteindelijk vierde in het eindklassement. Het was een vorm van “terugkom-gedrag”. Want vorig jaar werd Grivko derde. De Oekraïner voelt zich dus goed in Nederland en België, zo half augustus.

Eddy Peelman was eind jaren zestig, begin jaren zeventig wat men noemt “een verdienstelijk renner”. Echt opvallen deed hij niet, maar Eddy reed wel bij grote ploegen: Mercier-BP, Fagor-Mercier, Rokado, Gan, Bic, Super Ser, dat type ploegen. Toen het na 1976 allemaal wat minder ging, werd hij eerst “onafhankelijke”. Een mooi woord voor een renner zonder team. In de Belgische kermiskoersen – er waren er in die tijd soms twee op een dag – waren er altijd enkele onafhankelijken aan de start. Ze hingen meestal achteraan in het peloton, ze droegen een witte trui, eigenlijk hoorden ze er niet meer bij. Meestal sprongen ze in de tweede ronde weg, wonnen dan vier ronden op rij alle premies (“Renners bij de volgende doortocht is er een premie van tweehonderd franken! Geschonken door Schoenen Van Herreweghe, uw specialist voor heren én dames!”). Daarna verdween de onafhankelijke uit koers.

In 1977 had Eddy een nieuwe ploeg: Zoppas. Zijn ploegmaats waren Franky Ebo, Georges Arras, Lucien Zelck, Jos en Emiel Gysemans en uit Nederland Ben Koken en – daar heb je hem! – Tino Tabak, zwaar op z’n retour. Eddy won op 29 september 1978 zijn laatste koers in Beernem.

Niet echt sterk, zegt u?
Tja, dat klopt.
Voorlopig.

Want Eddy is het oervoorbeeld van de renner met “terugkom-gedrag”. Bekijk zijn palmares en sta verbaasd: zodra Eddy ergens in Spanje ging fietsen, won hij.
In 1970 won hij de eerste en de zesde etappe in de Vuelta, in 1971 was dat de tweede, de zesde en de dertiende, in 1973 de vijftiende en de zeventiende. Dat volstaat nog niet? Vooruit dan maar: in 1974 de eerste en de zesde etappe. Juist: Eddy Peelman won negen ritten in de Vuelta.

Tussendoor was hij de beste in de Vuelta a Levante (een keer of vijf), in de Catalaanse Week (een keer of vier), in de Ronde van Rioja, in de Ronde van Aragon, in de Trofeo Luis Puig.

Ik denk dat Eddy graag in Spanje koerste.

Filip Osselaer
Laatste berichten van Filip Osselaer (alles zien)