Mark Cavendish kan met pensioen

Niemand zal echt weten wat deze overwinning Mark Cavendish gekost heeft. Tenminste, als ie de nummer twee vorstelijk zou hebben beloond. Terwijl 'Cav' triomfantelijk de handen in de lucht gooide, stond ikzelf met iemand anders hier naar te kijken. Zijn reactie was

Enthousiasme zonder Dirndljurkjes

Even terug naar de huilende Biniam Girmay. Ik zit niet zo in de statistieken maar niet witte etappewinnaars in de Tour zijn op de vingers van één hand te tellen. Misschien zelfs wel op één vinger.  Niet dat huidskleur ertoe doet. Of

Mannetjes van de radio

Dagelijks hoogtepuntje op Sporza: het gesprekje tussen Renaat en José en de mannetjes van de radio. De prettig-monotone manier van praten van verslaggever Christophe Vandegoor verraadt dat hij moeiteloos alle 21 etappes achter elkaar zou volkeuvelen. Waar Renaat en José in een

Voetballers fietsen niet

Rrrring. ‘Hallo, met wie spreek ik.’ ‘Dag, met Marc Oberman, ik…’ ‘Hé gappie, ouwe rukker.’ ‘Hoe weet u dat?’ ‘Sorry, ik hield je voor een ouwe vriend.’ ‘Ik ben stagiair bij de Avondetappe en ik….’ ‘Wat voor etappe?’ ‘Een talkshow rond de

Doodongelukkig

Santuario di Madonna di San Luca. Adembenemende naam, de klim zelf is dat zo mogelijk nog meer. Gepijnigde lijven ploeteren omhoog, langs de wonderschone middeleeuwse galerij, omhoog geschreeuwd door uitzinnige tifosi - rijen en rijen dik. Bijbelse metaforen dringen zich op: calvarietocht,

Wielerwappie

Morgen start de Tour in Cesenatico, geboortegrond van Marco Pantani. In Trouw vanochtend zegt journalist Davide de Zan dat Pantani nooit op enige wijze doping heeft gebruikt. De positieve test die Il Pirata fataal werd in de Giro ‘99, is vervalst door

NK 1994: het laatste kunstje van de Siamese tweeling

26 juni 1994 lijkt heel even 14 juli 1988. Alsof de Griekse god Chronos zijn krachten gedurende 2173 dagen had aangewend om zijn immer onafscheidelijke zandloper in horizontale positie te houden, in plaats van verticaal, zodat het zand geen kans had gekregen

Een ode aan de wielerpoule

Nijmegen, 21 mei 2024. Vanaf het puntje van de bank kijk ik geconcentreerd naar de tv. Op het scherm bollen teleurgestelde klassementsmannen en verslagen vluchters om beurten over de meet. De roze veelvraat Tadej Pogačar is al een tijdje binnen, maar dat