Rugnummer 126 - Maurits Lammertink - Etappe 7

Twee loodzware dagen zijn achter de rug. Zaterdag zat Maurits mee met de grote kopgroep van 50 man. Van daaruit werden ook constant aanvallen geplaatst om los te komen. Er werd gemiddeld zo hard gereden. Het is dan al een kunst om in een kopgroep te zitten. Laat staan om daar nog eens van weg te rijden. Op een gegeven moment was het gewoon op bij onze nummer 126. Jammer voor hem, jammer voor zijn fans. Als de benen niet kunnen doen wat het hoofd in gedachten heeft moet je daar vrede mee hebben. Gisteren maar liefst driemaal Hors catégorie in de Koninginnerit. Tussendoor nog wat lelijke steile puistjes om het hoogtemeterfeest compleet te maken. Tijdens de beklimming van de tweede HC klim kwam Maurits in een mooie grupetto terecht. Met deze groep kon hij mee tot aan de finish. Op de top van de Grand Colombier, die tweede HC dus, had Maurits even kort contact met Paul Martens. De Duitser van Lotto-Jumbo vroeg of Maurits de afdaling kende. Dit met het oog op de gevaarlijke verraderlijke bochten. Paul nam de leiding in de afdaling en Maurits kon fijn alle bochten afkijken. Hij bleef tot in het dal op het achterwiel van Paul rijden. Slim!

De klachten achteraf over de afdalingen begreep Maurits niet helemaal. Ik kan zijn nuchtere benadering bijzonder waarderen. Op het moment dat de route bekend is, weet iedere renner waar hij aan gaat beginnen. Waar geklommen wordt, moet ook afgedaald worden. Afdalingen zijn logischerwijs dus ook bij iedereen bekend. “Sommigen nemen gewoon risico’s en dan kan het een keer fout gaan…” is Maurits zijn visie. Hierin krijgt hij overigens bijval van Rob Harmeling. “Dit hoort bij ons beroep” zei Rob gisteren tijdens de Avondetappe.

Foto: Joris Knapen

De achterstand die ik had opgelopen met het luisteren van podcasts over de Tour heb ik vanmorgen ingehaald. Na de Rode Lantaarn klikte ik door naar Stages van Lance Armstrong. Hierin vertelde de gevallen wielerheld onder andere over rustdagen. Tijdens deze dagen hadden zijn ploeggenoten een grote hekel aan hem. Misschien nog wel een grotere hekel dan tijdens koersdagen. Hij vond altijd wel een klimmetje om te accelereren. Er was altijd een stukje afzien ingepland. Dit had als doel om het lichaam niet in de ruststand te laten komen. Maurits appte gisteren, toen hij zat te wachten onderweg naar het vliegveld, iets soortgelijks. “Wij gaan zeker wel even fietsen tijdens de rustdag. Wellicht zelfs nog wat kleine intervallen om niet in een ruststand te komen.” Zoveel is er dus niet veranderd tijdens de rustdagen. Het lichaam moet hierna nog twee weken alles geven wat er in zit. Een lichaam in rust gaat daar dan niet aan bijdragen. Vers van de pers tijdens de rustdag komt deze tweet van team Katusha:

Flat tyre @lammertinkm Bad start training on rest day #TDF2017. #TeamKatushaAlpecin pic.twitter.com/p29q0cRdeC

— KATUSHA (@katushacycling) July 10, 2017

Lek rijden op een dag die er niet toe doet. Briljante planning! Beter tijdens de rustdag lek dan vol in de koers.

Morgen een relatief korte rit met twee verwaarloosbare klimmetjes er in. Het woord is weer aan de overgebleven sprinters.

Als u prangende vragen heeft aan Maurits Lammertink, laat het ons weten. Wie weet komen ze langs in deze rubriek! U kunt Maurits zelf ook volgen via twitter en instagram. Alle berichten kunt u teruglezen onder Lammie’s Tour!