Sinds gisteravond zie ik beelden. Talloze beelden die in een razend tempo over elkaar heen duikelen. In een van die beelden zie ik renners in trainingspakken die naalden en ampullen in een tasje stoppen. Ze stappen een bus uit, wandelen een stukje. Het laatste daglicht schemert tussen de
Temidden van een ‘shitstorm’ die zijn weerga niet kent, stuurde Riccardo Riccò een tweet de wereld in. Lance Armstrong blijft een groot kampioen, zei Riccardo Riccò. Want Riccardo Ricco vindt het blijkbaar belangrijk dat de mening van Riccardo Riccò gehoord wordt als het gaat om een omvangrijke dopingzaak.
Nou, daar gaan we. Ik weet dat ik ga overkomen als een uitgebluste echtgenote, uitgelopen mascara, de brandvlek van een sigaret naast me op de oude bank in de woonkamer. Tussen de scherven van alles wat kapot gevallen is. Maar het moet op tafel, want het heeft al veel te lang geduurd. Lance, je hebt tegen ons gelogen.
Niet dat ik
Cycling became a refuge for me. Long, hard training rides were cathartic and provided an escape from the difficult home life associated with a parent with an addiction. My father had a long history of substance use and addiction. Seeing what happened to my father from his substance abuse, I vowed never to take drugs. I viewed cycling as a
Het rapport van USADA over het dopinggebruik van Lance Armstrong en zijn teams is allesbehalve zakelijk. Het Amerikaanse anti-dopingagentschap schetst het beeld van een verdorven wielrenner die jonge, naïeve ploeggenoten aanzette tot spuiten, slikken en smeren. De verontwaardiging spat van de tweehonderd pagina’s af. Wie niet
Lance Armstrong (18 september 1971)
Daar, ziet u die achterdeur? Daar, ja. Daar gaat Lance Armstrong, ooit een supertalent, een zevenvoudig Tourwinnaar, een wereldkampioen en een overlever. Nu verlaat hij het grootste podium via het zijtoneel. Het is het jaar 2010, en het einde van een tijdperk.
23e