Ik gooi de handdoek in de ring. Twee maanden heb ik als een betweterige schoolmeester onnozele niet-wielerkenners uitgelegd dat de Tour in Utrecht niet met een proloog begint, maar met een tijdrit. Maar ik geef het op. Sterker nog, de eerste rit moet gewoon een proloog worden waar de gereden tijd er helemaal niet toe doet. Een wieleroptocht door Utrecht
De Tour start in Utrecht. De Tour. In Utrecht. Mensen, mensen, komt dat zien! Er is bier, er is muziek, er zijn schrijvers, er is nog meer bier. Nog meer schrijvers. Theater. Lampionnen, toeters, bellen!
Oh, en er komen ook wielrenners. Ja, hele echte. Met van die iele armpjes en gladgeschoren benen.
De Ronde van Vlaanderen Live is vanaf het begin een succes. Niet zo gek als je de ingrediënten eens opsomt:
Uiteraard gaan we niet op onze lauweren rusten, noch zullen wij
Ik hoop het. Stiekem hoop ik al vanaf de presentatie van het tourparcours dat Laurens ten Dam volgende week donderdag als eerste over de streep gaat. Als er één renner is die dat kan doen, dan is hij het wel. Er zijn genoeg redenen op te noemen waarom hij de de 18e etappe naar Alpe d’Huez gaat winnen: Allereerst is
Toen ik de liefde voor de koers in het algemeen en de Tour in het bijzonder opvatte, was ik een jaar of acht. De koers lezen kon ik niet en waar de prioriteiten lagen begreep ik nog niet zo goed. Zo interesseerde de gele trui
Zondag 30 juni 1996. Die dag doorkruiste de Tour de France de provincie Noord-Brabant. Ergens halverwege de etappe Den Bosch-Den Bosch deed het peloton – ja, echt! – mijn geboorteplaats Uden aan. Ook al was ik drie jaar eerder naar de grote studentenstad vertrokken, toch keerde ik die dag eind juni nog even terug.
Voor de Tour doe je dat soort