Vergeten wielrenner: Oetsjakov, Sergei

Sergei Oetsjakov

Sergei Oetsjakov. Ik schrijf het maar zoals Mart Smeets het zou uitspreken. Tijdens de research voor dit stukje kwam ik erachter dat deze man meerdere aliassen hanteert. Zo kan ik hem vinden als “Serhiy Utchakov”, “Serguei Outschakov”, “Serguei Outchakov”, “Sergey Outchakov” en de Mart-Smeets-versie. Blijkbaar heeft hij er nooit een probleem van gemaakt dat zijn naam niet goed werd geschreven. Ik noemde hem altijd “Oetsja”. Zoals ik iedere oostblokachternaam het liefst inkort.

Hij was een opvallende verschijning op de fiets. Met zijn lange blonde haren viel hij direct op zodra hij in beeld was. In de jaren 90 was ik een klein, irritant, hyperactief jochie dat slechts tot rust kwam door urenlang naar de Tour de France te kijken. Ik had geen weet van andere wielerwedstrijden (wat achteraf goed is geweest voor mijn algemene ontwikkeling). In mijn herinnering zat hij elke dag in de ontsnapping en als hij niet zelf aan het aanvallen was, nam hij het peloton op sleeptouw om de vluchters terug te halen. Bij Polti deed hij dat voor Abdoe en Vainsteins. Later bij TVM voor Blijlevens.

15 Juli 1995
Een 9-jarig jochie staat te springen, schreeuwen en dansen voor de televisie na afloop van de Touretappe die startte in Mende en eindigde in Revel. Mijn moeder snapte niet wat er aan de hand was en tot op heden kan ik aan niemand uitleggen online casino wat er door me heen gaat als mijn favoriet koers wint. Wat was er gebeurd? Mijn held, Oetsjakov, had de etappe gewonnen! Na een monsterontsnapping in een typische overgangsetappe rondde hij het geweldig af in een sprint-à-deux. Achteraf blijkt dat ik als 9-jarig jochie veel meer had om trots op te zijn dan alleen het feit dat mijn held een etappe had gewonnen in de Tour de France.

Trilogie
De etappe naar Revel was de 10e zege op het palmares van “Oetsja”. Aan het einde van zijn carrière (hij zat tot en met 2002 op de fiets) stond de teller op 18. De 10e overwinning zorgde er echter voor dat hij toetrad tot de elite der coureurs. Voordien had hij namelijk al een etappe gewonnen in de Giro (20e etappe in 1995) en in de Vuelta (18e etappe in 1993). Nooit geweten dat mijn held zo”n grote held was.

Cowboy
De ontsnapping was niet zomaar een ontsnapping. Oetsja was overgebleven uit een grotere groep met een Texaanse cowboy. Een cowboy met de naam Lance Armstrong. In 1995 was dat ook al geen kleine jongen. In 1993 was Armstrong wereldkampioen geworden door brutaal de aanval te zoeken en hij had al eens een Touretappe gewonnen. De voorsprong van Oetsja en Lance was meer dan een minuut op de eerste achtervolgers, dus de laatste kilometers begon Oetsja te bluffen en nam niet meer over. Lance deed al het werk en in de laatste bocht sneakte Oetsja ervantussen. Na een spannende sprint bleek dat Lance zijn wiel niet meer voor dat van Oetsjakov kon drukken. De cowboy was kwaad en beschuldigde Oetsja van unfair gedrag. Onzin. Mijn held zou toch nooit valsspelen?

Valsspelen?
In 1997 won hij nog eens een etappe in de de Tour de France. Na de finish werd hij echter teruggezet naar de derde plaats wegens onreglementair sprinten. “Mijn lichaam bewoog, maar mijn fiets reed in een rechte lijn naar de finish”, sprak de teleurgestelde Oetsjakov na het zien van de videobeelden. Een conclusie waar ik het alleen maar mee eens kon zijn. Mijn held zou nooit toch nooit valsspelen?

In 1998 was Oetsjakov onderdeel van de TVM-ploeg tijdens de grote dopingtour. Hij was één van de vier renners die, na lang onderzoek, beschuldigd werden van dopinggebruik. Oetsja is er nooit voor veroordeeld. Terecht. Mijn held zou toch nooit valsspelen?