Zij die een voorbeschouwing verwachten van de Szlakiem Grodòw Piastowskich zullen we moeten teleurstellen. Liefhebbers van de Giro d’Italia daarentegen, die tevens vandaag start, mogen zich in de handen wrijven voor ongeveer 1.900 woorden geneuzel over de Giro van 2014.

Nee, eigenlijk kunnen we het niet maken om de Szlakiem Grodòw Piastowskich zo schromelijk over het hoofd te zien. Dat zou de geloofwaardigheid van dit artikel nu al onderuithalen. Daarom eerst een woordje over deze koers. Zoals algemeen geweten een driedaagse rittenwedstrijd in Polen met een ongekend prestige. De deelnemerslijst laat net als de erelijst niets aan de verbeelding over. Vooral het team van CCC Polsat is van ongekende sterkte. Benieuwd of Davide Rebellin al gerecupereerd is van de Ronde van Turkije. Maar met nog onder andere Marek Rutkiewicz, die de Ronde van Trentino als voorbereiding reed, en Tomasz Marczynski hebben ze voldoende kanshebbers op eindwinst in de rangen. En wat dan gezegd van Christina Watches, het team van onder meer Stefan Schumacher en Enrico Rossi (wiens zus samen is met Ricco)? De renners in dit team moeten in hun leven al evenveel dopingschorsing hebben uitgezeten als Riccardo Ricco en Johan Bruyneel de komende tien jaar samen. Zij dienen wel af te rekenen met Kamil Gradek en Lukasz Wisniowski. De eventuele sprints neemt Alois Kankovsky voor zijn rekening. Maar u wil natuurlijk een top 3: 1 Marek Rutkiewicz 2 Mateusz Taciak 3 Davide Rebellin.

Parcours

Nu ons geweten is gesust, over naar de Giro d’Italia. Een koers die dit jaar de pech kent om op dezelfde dag van start te gaan als de Szlakiem Grodòw Piastowskich en ook nog eens te overlappen met de Ronde van Azerbeidzjan. Gelukkig duurt de Poolse rittenkoers maar drie dagen en is de Ronde van Azerbeidzjan zondag ook al afgelopen, waardoor de Giro niet te lang in de schaduw zal staan. Maar eigenlijk is dat de eerste drie dagen haar verdiende lot. Dan gaat de Giro even voor Ronde van (Noord-)Ierland door het leven. Maandag wordt er naar Italië gevlogen en vanaf dan tot en met zondag 1 juni wordt er gekoerst in de laars. Zoals het de Giro betaamt, zal er een pak geklommen moeten worden. En naar aloude traditie heeft de organisatie ook twee belachelijke lange ritten voorzien, rit 6 is 247 kilometer lang en in rit 11 mag er 249 kilometer afgehaspeld worden. Toch moet het zwaarste gedeelte van de Giro dan nog volgen, met name de slotweek. Mythische bergen als de Gavia, de Passo San Pellegrino en de Cima Grappa zullen dan bedwongen worden. Eindigen doet de Giro dit jaar niet in Milaan, maar in Trieste. Oh ja, de dag voordien is de aankomst neergepoot op de top van de Monte Zoncolan.

Sky

Hoed u voor lieden die smalend doen over de deelnemerslijst van de Giro d’Italia. Het zijn dezelfde mensen die in juli steen en been zitten te klagen dat er niets te zien is aan een koers in Frankrijk die door één ploeg wordt gedomineerd. Maar intussen wel een Giro om duimen en vingers van af te likken hebben gemist. Er zal deze Giro niet één ploeg met kop en schouders boven de rest uitsteken, behalve Giant-Shimano dan in de sprintvoorbereiding van vlakke etappes, wat een open koers zal opleveren. Movistar zal trachten het procedé van Sky in de Tour te kopiëren, maar zal algauw merken wanneer het ettelijke kilometers bergop gaat, dat dit zonder Beñat Intxausti en Ion Izaguirre Insausti in de ploeg een te ambitieus plan was. Hoed u ook voor lieden die smalend doen over het erbarmelijke niveau van de selectie van Team Sky. De verrassing van deze Giro. Geef Philip Deignan de benen van de Vuelta van 2009, Dario Cataldo die van de Giro van 2012, Kanstantsin Siutsou die van voor hij voor Team Sky reed en Sebastian Henao die van zijn zes jaar oudere neef. Het zal spektakel geven. En geef Edvald Boasson Hagen een andere ploeg, maar dat even terzijde.

Sprintfestijn

Geen Greipel en Cavendish op de afspraak. De Giro van 2014 zal daarom ook de ronde worden dat het jonge sprintgelid zich definitief manifesteert. Aan de start een hoop jong geweld als daar zijn: Kittel, Swift, Matthews, Bouhanni, Viviani, Nizzolo, Appollonio, Petacchi… Alessandro Petacchi zult u denken, is dat niet de man die in 2008 een jaar is geschorst geworden vanwege een dopingvergrijp en in 2010, het jaar dat hij de groene trui won, in opspraak kwam door het gebruik van perfluorocarbon (vraag maar eens aan Mauro Gianetti naar zijn ervaringen hiermee) en serumalbumine? En was hij net als Fabian Cancellara niet kind aan huis bij Luigi Cecchini? Juist, dat is hij. Maar loopt u gerust verder. Dit vormt hoegenaamd geen probleem omdat Petacchi niet Rebellin heet en door de immer te goeder trouw zijnde Patrick Lefevere is opgevist en niet door een obscuur Pools ploegje.

Colombianen

Nu onze eigen inwendige ironiemeter is ontploft, kunnen we op een droge edoch terdege manier verdergaan met het voorspellen van hoe de Giro er dit jaar zal uitzien. De hamvraag natuurlijk jaar na jaar is welke Colombiaan er dit jaar zal doorbreken. Vorig jaar werd Rigoberto Uran tweede en maakte de wereld kennis met Carlos Betancur als beoogd winnaar van een grote ronde. Het jaar voordien dichtten we in onze voorbeschouwing Sergio Luis Henao kansen voor een top 10 toe, en zie hij werd prompt negende. Maar de Colombiaan die deze Giro voor de verrassing zal zorgen, wordt een Venezolaan. En hij rijdt niet toevallig voor Androni Giocattoli, de ploeg van Gianni Savio. In de wielsporen van de intussen gestopte José Rujano zal de amper 21-jarige Yonder Godoy hoge ogen gooien in het hooggebergte. Voor u denkt, schrijver dezes is uit zijn nek aan het kletsen. Vergeet het maar, 31ste in de Ronde van Trentino word je niet zomaar. Hij eindigde daar één plaats achter Marek Rutkiewicz, zoals u intussen weet toekomstig winnaar van de Szlakiem Grodòw Piastowskich.

Uiteraard zal u ook Colombianen te zien krijgen. Maar Nairo Quintana kent intussen iedereen wel. Net als Rigoberto Uran. Of Quintana de Giro zal winnen, zal alleen maar van hemzelf afhangen. De beste Quintana heeft hier geen drie weken nodig om de rest op minuten te rijden. Julian David Arredondo kan je bezwaarlijk nog een verrassing noemen. Een negende plaats in het eindklassement is voor hem weggelegd. Winner Anacona daarentegen zal tegenvallen en zijn puike Vuelta van 2012 niet kunnen bevestigen. Ook dit jaar zal het team genaamd Colombia voor het nodige peper en zout zorgen. Eeuwige belofte Fabio Andres Duarté gaf in de Ronde van Trentino blijk van een uitermate goed vormpeil. Hij eindigde er vierde. Te goed dus om in de derde week van de Giro nog mee te bikkelen voor top 3. Tussen haakjes: datzelfde mag gezegd worden van Cadel Evans, die ten laatste op de Plan di Montecampione (rit 15) genadeloos door het ijs zal zakken. Met een naam als Jarlison Pantano ben je voorbestemd om te klimmen. Hij zal menig robbertje vechten met Stefano Pirazzi in de strijd om de bergtrui. Miguel Angel Rubiano tot slot zal zijn trui van Colombiaans kampioen op de weg graag tonen. De vijfde en de elfde etappe staan aangekruist in zijn agenda.

Verrassingen

Maar een goede voorbeschouwing detecteert ook de Giovanni Visconti’s van deze wereld. Visconti won vorig jaar in de Giro twee etappes en was niet weg te denken in ontsnappingen en in de strijd om het bergklassement. Een vaste klant in de strijd om dat laatste klassement is uiteraard Stefano Pirazzi. Want tutti pazzi per Pirazzi. Renaat Schotte zal u daar af en toe (lees: even frequent als dat José De Cauwer ‘het zou zomaar kunnen’ in zijn commentaar smokkelt) wel aan herinneren.

Schrijf ook maar Enrico Battaglin op, snel en kan een bergje over. Zo won hij vorig jaar de vierde etappe. Hij rijdt net als Pirazzi voor Bardiani CSF, de verre nazaat van het legendarische Panaria dat onder meer notabele renners in haar rangen had als Julio Alberto Pérez Cuapio, Paride Grillo, Fortunato Baliani en Emanuele Sella. Die laatste verschijnt ook deze Giro aan de start, maar slechts als pelotonvulling. Er moet immers iemand 47ste worden. En als Battaglin het laat afweten, dan is er nog steeds Sonny Colbrelli. Dit voorjaar de Italiaanse versie van Greg Van Avermaet. In onderstaande infografiek zijn z’n derde, vierde en vijfde plaatsen in de Ster van Bessèges en de Ronde van de Middellandse Zee zelfs niet eens vermeld.

Het voorjaar van Sonny Colbrelli
Trofeo Laigueglia 4
GP di Lugano 2
GP Camaiore 5
Roma Maxima 3
Milaan- San Remo 6
Volta Limburg Classic 2
GP Pino Cerami 5

Voor u denkt, nu is ie wel uitgepraat over CSF Bardiani laten we u nog graag kennismaken met Francesco Manuel Bongiorno. Niet te verwarren met Ruben Guillermo Bongiorno, een Argentijnse sprinter die nog een tijdje voor Panaria het mooie weer heeft gemaakt. Deze Bongiorno is een klimmerstype dat met Pirazzi de bergetappes zal kleuren. En wie Bongiorno zegt, zegt sinds de derde etappe van de Giro della Valle d’Aosta editie 2012 in één adem Fabio Aru. Bongiorno moest toen alleen deze nu voor Astana rijdende Italiaan laten voorgaan. Aru bleek vorige Giro van een uitstekend recuperatievermogen voorzien te zijn. Anders word je in de voorlaatste etappe met aankomst op Tre Cime di Lavaredo niet vijfde. Tevens dit jaar zijn plaats in het eindklassement.

En de winnaar is…

Maar intussen heeft u al wel zo’n 1.600 woorden tekst achter de kiezen en weet u nog steeds niet wie de Giro zal winnen. Dat is natuurlijk omdat wij het op dit moment ook niet weten. De door ons al opgesomde namen bevredigen ons niet als eindlaureaat van deze Giro. Maar daar zal door logische deductie alras verandering in komen. Ivan Santaromita. Reed tot vorig jaar bij BMC en zijn naam begint met Santa. Dat kan alleen maar veel goeds betekenen voor deze Giro. Edoch onvoldoende om te winnen. Daniel Martin. Geveld door een panische aanval bij de start van de tweede etappe toen een jonge fan hem een balpen aanbood om zijn T-shirt van een handtekening te voorzien. Wilco Kelderman. Een Nederlander, volgende. Thomas De Gendt. Gaat in hongerstaking omdat de Stelvio niet in het parcours zit (Eigenlijk zit de Stelvio wel in het parcours, maar dat paste even niet in het verhaal). Michele Scarponi. Zal gedurende deze Giro ogenschijnlijk zoveel verouderen dat men hem per vergissing in een bejaardentehuis dropt. Ivan Basso. Doet een wedstrijdje om ter hardst op zijn retour zijn met Cadel Evans. Robert Kiserlovski. Een Kroaat. Het is wielrennen, geen voetbal. Nicolas Roche. Rijdt verloren in Dublin. Damiano Cunego. Moet knechten voor Diego Ulissi. Diego Ulissi. Moet knechten voor Przemyslaw Niemiec. Przemyslaw Niemiec. Moet knechten voor Damiano Cunego. Franco Pellizotti. Deelt iets te gul zijn geheim krachtvoer met Diego Rosa. Joaquim Rodriguez. Vierde. Daniel Moreno. Etappes zoveel u wil, een mindere dag in de slotweek krijgt u er gratis bovenop. Riccardo Zoidl. Dertiende. Rafal Majka. Winnaar van de Giro in 2017. Ryder Hesjedal. Te laat aan de start van de eerste tijdrit na te lang te zijn blijven treuzelen in een optiek voor zonnebrillen.

Rest ons alleen nog logischerwijs te besluiten. Domenico Pozzovivo wint de Giro.*

* Kritische zielen zullen ongetwijfeld opmerken dat Pozzovivo in de Ronde van Trentino tweede werd op een kleine minuut van eindlaureaat Evans en dat hij te vroeg in vorm zou zijn. Een foute redenering. Mocht Pozzovivo daar al in bloedvorm zijn, dan reed hij Evans op twee minuten. Op zijn minst. Wat zegt u? Pozzovivo, ex-Panaria? Voorbestemd om de Giro te winnen.

Met dank aan Extrasport.be!

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)