De etappe van gisteren kende een bewogen finale. Een valpartij in de Tour waarbij een Nederlander is betrokken, is een zeldzaamheid. Slechts drie weken in een jaar is er kans dat zoiets gebeurt. Logisch dus dat dit enige commotie veroorzaakt. Maar door ons hier blind op te staren, verliezen we andere en vaak belangwekkendere zaken schandelijk uit het oog. Meer nog, er is in de rit van gisteren op meerdere vlakken wielergeschiedenis geschreven. Enkel is er niemand die dat heeft gemerkt. Maar geen paniek mensen, wij helpen u uit de nood. U krijgt van ons hier de essentie van de rit van gisteren.
Door de valpartij gisteren zouden we haast vergeten dat na de aankomst José Joaquin Rojas Gil het grote feestvarken was. De Spanjaard van Movistar eindigde voor de 25ste keer in zijn carrière bij de beste 10 in een Tourrit zonder daarbij maar één keer eerste te worden. En dat bij zijn vijfde Tourdeelname en te weten dat die van vorig jaar maar drie dagen heeft geduurd. Een topprestatie om stil van te worden. José Joaquin Rojas Gil, de Greg Van Avermaet van de Tour.
Peter Sagan heeft er een te duchten concurrent bij in de strijd voor het groen. Juan Antonio Flecha kan zijn groene ambities niet langer onder stoelen of banken steken. In de rit die Sagan won, kwam Flecha in de tussensprint die door Sagan werd mee gegrist nog gevaarlijk opzetten. En ook gisteren zette Flecha zich vlak achter het sprintersgeweld in de tussensprint. Flecha staat momenteel tiende met 80 punten in het puntenklassement op slechts tien punten van de zesde. En dat voor iemand die niet kan sprinten. Wat zou dat gegeven hebben als Flecha wel kon sprinten? Juist, dan stond Flecha los op kop in het puntenklassement.
Een ander prijsbeest bij Vacansoleil is Sergey Lagutin die al tien ritten na elkaar als eerste Oezbeek over de streep wist te komen. Nog straffer als u weet dat Lagutin een Tourdebutant is. Ook gisteren reed hij alweer de rit uit en nam daarbij met een 45ste plaats genoeg marge om zich niet te laten verrassen. Na Djamolidine Abdoejaparov is Lagutin de beste Oezbeekse wielrenner uit de geschiedenis en zonder tegenspraak de beste van zijn generatie. Al is het niet de bedoeling dat we met deze woorden de mensen van de Belgische fanclub, die bestaat ongetwijfeld, van Rafael Nuritdinov voor het hoofd stoten. Al is het maar omdat je het als wielrenner niet verder kan schoppen dan in dienst te mogen rijden van Simone Cadamuro.
Voor het eerst deze Tour is er een Canadees laatste geworden in een rit. Svein Tuft kwam afgetekend als laatste binnen. David Veilleux was er in de vijfde rit met een voorlaatste plaats al dicht bij. Tuft schrijft hiermee echt wel geschiedenis. Nog straffer als u weet dat ook Tuft een Tourdebutant is. Historici zijn nog aan het uitzoeken of het überhaupt ooit al gebeurd is dat een Canadees laatste is geworden in een Touretappe, maar het heeft er alle schijn naar van niet. Zelfs Ryder Hesjedal is er nog nooit in geslaagd laatste te worden in een Tourrit. Een lacune op het palmares van de ex-Girowinnaar.
In dezelfde orde, maar nog tien keer straffer is de prestatie van Albert Timmer. Voor de tiende keer deze Tour eindigde Albert Timmer niet in de top 100. De ploegentijdrit gemakkelijkheidshalve meegerekend. Niet onterecht, Argos-Shimano eindigde er afgetekend laatste waardoor hij individueel gezien die rit zo ergens rond plaats 160 zou zijn geëindigd. Een prestatie die bij Argos-Shimano gisteravond met champagne werd gevierd. In de Tour van vorig jaar heeft het tot de veertiende etappe geduurd eer Timmer een plaats bij de eerste 100 in een etappe wist te fietsen. Al vermoeden we dat Timmer brandt van ambitie en dit huzarenstukje deze Tour wil rekken tot in Parijs…
- Het nieuwe wielerjaar in 40 stellingen - 22/02/2022
- Wielrennen bestaat niet - 13/05/2020
- Ooit was er wielrennen - 07/05/2020
Geef een reactie