Op 12 km voor de finish vroeg Wout het aan Chris. De vraag waar je altijd NEE op moet zeggen. Behalve dan als je een kleuter van 4 bent die voor het eerst een potje mag Mens erger je nietten met opa. Kleuters vinden het niet erg als je ze laat winnen, hún voldoening is er niet minder om.
adidas yeezy slide stores
adidas yeezy boost 700
adidas yeezy boost 700
adidas online shop
nike air jordan 6 retro
best jordan 4s
nike air jordan 4
nike air jordan 1
nike air jordan black
jordan 4 midnight navy
nike air jordan shoes
nike air jordan 4 retro
cheap jordan 1
nike air jordan 1 womens
jordan 3 white cement
Air Jordan 11
jordan stores
nike air jordan
nike air jordan 1 mid
jordan 4 for sale
cheap jordan 4
jordan shoes sale
jordan outlet
jordan shoe stores
we the best jordan 5
jordan 4 with nike air
shop jordan
cheap jordan shoes
best jordan 1 colorways
jordan for sale
nike air jordan 1 low
jordan nike air
nike air jordan 11 retro
men nike air jordan
jordan shoes for sale
nike air jordan 11 legend blue
jordan 3s
nike air jordan 4 retro
jordan shoes online
jordan 1
jordan shop

Er is een kant die ik mis nu de wielerwereld in twee kampen is verdeeld. Kamp Mooi Gebaar en Kamp Te Royaal. Alle focus is daarbij op Wout van Aert, maar wat is het verhaal – en hoe gaat het in het hoofd – van Christophe Laporte? Slaapt hij lekker met het goud van Gent-Wevelgem in zijn bezit?

Er was overleg geweest tussen de twee koplopers. De woorden van Laporte werden opgetekend door het AD. Ik maak er even een dialoogje van. Alvast voor de verzamelbundel Wielerdialogen, waarvan ik hoop dat die er komt. Misschien was het in het Engels of Frans, maar zo ongeveer moet het gegaan zijn:

Van Aert: Wil je winnen?

Laporte: Ja. Ja. Ja ja ja! Oui! Naturellement!

Van Aert: Oké dan.

Laporte: C’est incroyable! Vous êtes serieux?

Van Aert: Bien sûr.

Laporte: Maar jij bent sterker dan ik.

Van Aert: Dat hoor je mij niet zeggen.

Laporte: Het was wel altijd een droom van mij om een klassieker te winnen, en een rit in de Tour de France.

Van Aert: Die heb je al.

Laporte: Maar in de klassiekers ben ik pas twee keer tweede geworden.

Van Aert: Wat een weer hè, nog altijd die regen.

Laporte: Ik kan niet geloven dat je me dit gaat geven.

Van Aert: Nou, kom op dan, allons nous, tandje erbij en naar de finish.  Doen we de armen om elkaar heen?

Laporte: Bien sûr.

Van Aert zei dat hij vrijdag al winnaar was van de E3 Saxo Classic en dat hij vooral kijkt naar de wedstrijden die komen. Zoals de Ronde van Vlaanderen op zondag 2 april.
Die uitspraak zou kunnen duiden op een statiegeldprijs, eentje waar je iets voor terug moet doen, iets voor moet inleveren. Is het geen moment bij Laporte opgekomen om te zeggen: nee, bedankt voor het aanbod, maar zo wil ik niet winnen? Of: in het wielrennen worden nooit cadeautjes gegeven, Wout, so what’s in it for you?
What if I said no, misschien denkt hij later nog eens of zondag al.

Dé Hogeweg
Laatste berichten van Dé Hogeweg (alles zien)