Ik dacht dat de Ronde in goede handen was na mijn treurige dood. De zoektocht naar een weg door het ongerepte Vlaanderen, die deze streek van hardwerkende boeren en ijverige arbeiders de grootste en de gerechtvaardigste eer zou bezorgen tot over de meest ontzaglijke wateren en oorden in volle ontwikkeling waar men de fiets nog niet kent, leek bijwijlen langer dan Paris-Brest-Paris per fiets zonder voorganger te duren. Maar de inspanningen werden beloond, het peloton renners kreeg een weg voor de wielen geschoven die als een waterdruppel zonder last van de zwaartekracht kronkelt van de ene schoonste uithoek naar de andere wonderbaarlijke plek die we anders in de onverschillige toestand van ons bestaan niet eens opmerken, gewend aan al die mooiigheid dat we zijn, met als fonkelpunt de Muur van Geraardsbergen.
Maar wat vertelde Sportwereld mij vanmorgen? De Ronde is zo beroemd in bepaalde oorden waar de beschaving nog tot stilstand moet komen, gelegen over het grote water, dat ze er anno 2017 zal starten! Hoe vaak kan een mens zich omdraaien in zijn graf zonder dat het zijn eigen gezondheid schaadt? Zestien miljoen Belgische franken voor iets onbetaalbaars in vijfvoud. We hebben alleen nog onze ogen om te schreien! Personen met een hoge hoed, een geplooide snor en een begeestering voor de wielersport te vinden ergens in hun diepe broekzakken waar men hun overvolle buidel aantreft, grieven een gans volk op zoek naar heroïek en traditie, naar een spiegel waarin het zich herkent.
Wat heeft Antwerpen de Ronde te bieden? Minder dan niets. Eens een schone plaats om een Zes Dagen koers te houden. Waarom die er niet meer is? Ik zal het zeggen. Het is een week volkje dat liever op vrijdagavond liederlijk het leven viert (merk op: duidelijk nog onvermoeid na de werkweek) dan voor de zon ondergaat te dromen over de verrichte landarbeid. Het hindert ze niet om zondagochtend tot de noen liggen te suffen, terwijl elders het land al wordt bewerkt sedert de eerste haan kraait en de nachtegaal zijn ochtendgebed kwettert.
Kan dit oord zichzelf het recht toezeggen om de Ronde te laten starten, omdat zij enkele heren met een hoge hoed weet te raken op hun gevoeligste punt, namelijk het geluid van munten die tegen elkaar ketsen in hun broekzakken dieper dan de zee? De Ronde van Italië start toch ook niet in Nederland? Vlaanderen heeft zoveel pracht en schoonheid te bieden. Het Meetjesland, het land achter de kust, de Moeren, ik kan met het aanvullen van deze opsomming de rest van mijn dag vullen. Ofschoon de tijd dat de Ronde start en ook aankomt in Gent nooit meer zal wederkeren, een besef dat nu nog pijnlijker wordt, is dit erg genoeg niet eens het ergste!
Want wat doet men met De Muur? Men degradeert het tot achtergrondopsmuk! Ik kende geen somberdere gezichten dan lachende vijfvoudige Tourwinnaars die zich als handpoppen laten navigeren gedurende de podiumceremonie. Nu wel! Het is geselecteerd worden voor een EK voetbal en in een al besliste wedstrijd vijf minuten voor het laatste fluitsignaal mogen invallen om de echte vedetten gepaste rust te gunnen. Het is een monument als De Muur onwaardig. Ik doe daarom een beroep op u, liefhebber van de koers en de smaak, trek op de dag van de Ronde, met zijn allen naar De Muur, hoezeer de Paterberg en de Oude Kwaremont mijn hart ook doen bonzen, blijf er die dag weg. En creëer er een stilte die alleen met uw kabaal op De Muur valt te overstemmen!
Koarle
- Het nieuwe wielerjaar in 40 stellingen - 22/02/2022
- Wielrennen bestaat niet - 13/05/2020
- Ooit was er wielrennen - 07/05/2020
Geef een reactie