Hoe zou Gregor over doping denken? Beschouwt hij dit als een fantasietje van wielerjournalisten om een echte journalist te lijken, hierbij blind voor het feit dat zij nog liever een kernreactorvat schoon schrobben met een tandenborstel, desnoods een gebruikte, of nog liever vragen aan een renner of hij wil winnen dan een academische paper te begrijpen over de effecten van de verschillende zogenaamde selectieve β2-adrenoreceptoragonisten? Of hoopt hij net dat wielerjournalisten alles in vraag stellen, maar durft hij die wens niet hardop te uiten, de reden waarom wielerjournalisten maar eens alles in vraag moeten stellen?
Zou hij nooit fantaseren over zijn mogelijk palmares, de valsspelers weggegumd? Was hij dan naast Sagan kopman bij Bora, en niet Majka? En heeft hij bericht over de dopingbeschuldigingen aan diens adres gelezen of bewust genegeerd? En bovenal, had hij nu dan godbetert een columnist nodig om zijn carrière van nieuw leven te voorzien?
Zou hij zich niet een keer de vraag hebben gesteld wat er zou gebeuren mocht hij (voor een optimaal effect gelieve deze ‘hij’ met nadruk te lezen) een halve puffer in één teug tot zich nemen? En wordt hij daar dan tegelijkertijd cynisch, moe en onpasselijk van? En wat houdt hem dan tegen?
Of komt hij niet verder dan de clichés dat het wielrennen al een lange weg heeft afgelegd, dat eerst maar eens bewezen moet worden of Froome schuldig is, kennelijk niet het geval, dus oprotten met je vragen, het wielrennen wordt al genoeg geviseerd en naar de toekomst kijken?
Gelooft hij echt dat de strijd tegen doping meer is dan een rookgordijn? Dat het bloedpaspoort het graf is voor bedriegers? En dat kennelijk alleen nooit bestaande Spanjaarden en identiteitloze Italianen met hun geluk spelen? Of zeurt hij liever over de onverwachte tests, het om 6 uur wakker gebeld worden en de laksheid in andere sporten?
Of zou hij beseffen deel te nemen aan een schijnvertoning, dat dopingtests er louter zijn om het gezeik te doen stoppen? Ik herhaal de vraag: wat houdt hem dan tegen?
Geniet hij stiekem van Valverde?
Zou hij het over zijn lippen krijgen: er zullen er altijd zijn die pakken, maar 80% à 90% doet het clean? En zou hij zich nooit afvragen wie die 10% à 20% zijn? Behoren zij bijvoorbeeld tot de bovenlaag of de onderlaag van het peloton? Of is er sprake van een gezonde sociale mix?
En hoe komt hij tot deze cijfers? En waarom wordt die 10% à 20% niet betrapt, zij een onverlaat daargelaten die een puffer leegdrinkt, als argument uitdroging inroept en al dan niet terecht wordt vrijgesproken? En gezien de arbitrariteit van deze schatting en de weinige pakkans, kan het cijfer niet hoger uitvallen?
Zou hij zich vervolgens sussen met de gedachte dat je als cleane renner toch maar mooi wedstrijden kunt winnen en dat dit weleens anders was? Of weet hij dat helemaal niet? Heeft hij de autobiografie van Stefan Matschiner misschien als handleiding gelezen?
Als hoofdcolumnist in De Tour van Gregor is mijn invloed op het leven van Gregor niet gering, maar om nu standpunten in zijn plaats te verkondigen aangaande doping, dat kunt u niet vragen van me. U hebt werkelijk geen benul hoe gevoelig dit thema ligt.
In de Tour van Gregor wordt de Tour van Gregor Mühlberger gevolgd, hoofdrolspeler in de Tour van Gregor.
- Het nieuwe wielerjaar in 40 stellingen - 22/02/2022
- Wielrennen bestaat niet - 13/05/2020
- Ooit was er wielrennen - 07/05/2020
Geef een reactie