Kristijan DurasekVorige week kon u al het eerste deel lezen van het Tourdagboek van Kristijan Durasek. De eerste Kroaat in de Tour ooit sinds Robert Kiserlovski die op zijn beurt de eerste Kroaat ooit was in de Tour sinds Vladimir Miholjevic. Vandaag leest u zijn verdere Tourervaringen.

Woensdag: Ik dacht vooraf me ingeschreven te hebben voor de meest vooruitstrevende en prestigieuze wielerwedstrijd op aarde. Viel dat vandaag toch even tegen. Omdat de wielersport niet vies is van een beetje opgeklopte heroïek en haar eigen traditie graag herinterpreteert, joeg de Tourdirectie ons vandaag over schots en scheve kasseien in Noord-Frankrijk die daar alleen nog maar liggen om het heden met het beeld dat we nu hebben van het verleden te laten contrasteren. De meest kapotgeschoten wegen in Kroatië lagen er in 1995 beter bij dan de ongein waar wij vandaag over moesten. Gelukkig de etappe wel goed overleefd, maar nog meer dooreengeschud. Aan het eind van de rit dacht ik dat mijn staartbeen in mijn nek zat. 

Donderdag: Onze Argentijn Richeze besloot niet meer te starten. Een gelijkspelletje tegen een klein Europees land met aan het eind van de match nog wat penalty’s was voldoende om hem gisteravond en vannacht uit zijn dak te doen gaan. Ook niks gewoon die Argentijnen. Samen met Chris plunderde hij dan maar de bar van het hotel. In tegenstelling tot onze Argentijn stond die oude knar vanochtend wel fris en monter aan de start alsof er niks gebeurd was. Ik had gedacht dat zijn gammel geraamte wel helemaal uit elkaar zou vallen na de hotsebotseknotserit van gisteren. Maar niets van dat. ‘Toen ik jong was, fietsten we nog wedstrijden over hunebedden,’ gaf hij als verklaring. ‘Dan zijn zo’n kasseien toch maar niks.’

Vrijdag: Vanavond in het hotel tegen een oude logge man gelopen die een erg verwarde indruk naliet. Terwijl hij Franse muziek aan het neuriën was, liep hij er met een glas rode wijn rond. Ik excuseerde me uitvoerig. Hij zei sènk joe. Joviaal omspringen met hoogbejaarden is een kunst. Je bent ploegmaat van Chris of je bent het niet.

Zaterdag: Consternatie onder de renners vandaag. Peter Sagan pakte uit met een wheelie in het midden van het peloton. Jurgen Van den Broeck dacht dat ook te kunnen en wilde hem imiteren. Zo ver is het gelukkig niet gekomen. We hebben toen als peloton voor het eerst als groep opgetreden sinds 1998 en al onze overredingskracht bovengehaald om Van den Broeck ervan te overtuigen dat we hem zo ook wel geloven.

Zondag: Voor het eerst in een ontsnapping gezeten. Helaas niet de goeie. Daarna me een dag in het peloton genesteld, waar het puffen en zweten geblazen was. Vooraan reed er een machine rond die 170 kilometer tegen 40,9 km/uur gemiddeld aflegde met 37,1 kilometers bergop tegen gemiddeld 5,4%. ‘In de hitte van de Vuelta en na een rustdag zou me dat ook nog wel gelukt zijn,’ pochte Chris die avond aan tafel. Ik begin het nog echt te geloven ook.

Maandag: De Touraankomsten beloven doorgaans meer dan ze inhouden. Arenberg blijkt geen col buiten categorie te zijn, maar een stuk vlak en La Planche des Belles Filles bleek vandaag slechts een schans te zijn met dolgedraaide Franse supporters en op de top een meute met foie gras en wijn vetgemeste wielerjournalisten op zoek naar hun quote. Toen ik bij het overschrijden van de aankomstlijn dan toch één belle fille zag en aanstalten maakte haar iets te vragen, kwam er een renner in een gele trui op me af en snauwde hij me in het Frans toe dat ik haar gerust moet laten. 

Dinsdag: Rustdag. Chris hangt een hele dag te ijsberen rond de koelkast van het hotel en haalt voor iedereen alles eruit wat hij of zij maar wil. Zelfs de kok van onze ploeg mag er niet in. Zelden zo’n jovialiteit en vreemd gedrag tegelijk gezien. ’s Avonds verdween hij al vroeg naar zijn kamer waarna hij nog een ritje ging maken met de ploegbus om naar eigen zeggen wat vuilnis te dumpen.

Woensdag: Mijn zinnen gezet op de etappe van vandaag. Een rit met een uitermate geschikt profiel voor de nummer 42 in het algemeen klassement.

Wordt vervolgd…

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)