- De Ronde van Lexmond | THE COMEBACK #6 - 25/04/2023
- The battle of the Amerongse Berg | THE COMEBACK #5 - 14/04/2023
- De Omloop van Schoonderlogt - 31/03/2023
Tip: Zet tijdens het lezen van dit stukje bovenstaande muziek aan. (Yonderboi – Ohne Chanteuse)
Jean Nelissen, monument voor het Nederlandse wielrennen. Niet om zijn kunsten op de fiets, maar omdat zijn stem is verbonden aan legendarische evenementen in de wielersport. Ik ben 24, dus toen ik als klein jochie begon met het volgen van wielrennen was het zijn stem die de beelden kleur gaf. In zijn stem zat leven. Niet dat hij zulk levendig commentaar gaf, maar het leven zat in zijn stem. De sigaren, de cognac, de wijn, de zoenen, de culinaire hoogstandjes, alles wat zijn mond in ging kwam er via online casino bonus. zijn stembanden weer uit tijdens een wielerwedstrijd. Er casino online zat sfeer in, nee ambiance, en bovenal liefde voor de sport. Hij was een wandelende wielerencyclopedie. Wie hem de naam van een online casinos willekeurige wielrenner gaf, kon een legende terugverwachten.
Gelukkig heeft hij veel van deze verhalen nagelaten in boeken en beelden zodat wij er nog lang van kunnen genieten. Zoals zijn reportage over Fabio Casartelli, zijn ode aan de Mont Ventoux, het interview met Merckx na zijn eerste Tourzege en het becommentariëren van de overwinning van zijn eigen neefje op het wereldkampioenschap voor amateurs in 1995.
Toen ik het bericht vanmiddag hoorde dacht ik direct aan een van zijn bekendste uitspraken: “Wat een drama… Misschien.”
Jean Nelissen is overleden, maar misschien is hij nu in de wielerhemel. Als dat zo is zit hij op een sigarenwolkje.
Mjn herinnering aan Jean… RT @hetiskoers: Nieuw: Jean Nelissen, monument http://bit.ly/aVnuSV
Ode aan wielermonument Jean Nelissen (met muziek): http://bit.ly/cE8FhJ
Tourlegendes ontvallen ons deze week één voor één. Vandaag was het de beurt aan Jean Nelissen: http://bit.ly/d3EFF6
Nog een mooi eerbetoon aan Jean Nelissen van @beursmans: http://bit.ly/buIIIL
Bij de dood van Anton Geesink haalde ik vorige week bij wijze van spreken mijn schouders op. Bij Fignon kwam ik gisteren niet veel verder dan ‘dat zat er aan te komen’ Maar het overlijden van Jean Nelissen doet pijn.
Is 3 in een week gewoon te veel? Komt het harder aan omdat hij een provinciegenoot is? Of komt het omdat iedereen zijn karakteristieke stemgeluid wel kan dromen?
De Neel (mag ik dat zeggen? ja, dat mag ik zeggen) heeft prachtige verhalen verteld, mooie boeken geschreven en op geheel eigen en onvergetelijke wijze koersen verslagen. Wanneer ’tegenstanders’ zich wel eens – omdat hij in hun ogen weer romantisch zat te zemelen – negatief over hem richting mij uitlieten riep ik steevast iets in de trant van: “ja, maar hij weet ook welke kleur het bankstel heeft van de buurman van de vriendin van Cipollini”. En dan waren ze weer even stil, want ook dat soort dingen wist De Neel. Hij wist veel van de koers, zo niet alles.
http://www.youtube.com/watch?v=cjm3dQVzsaA
Mijn favoriete ‘Neel-moment’ is en blijft zijn commentaar op het moment dat Kuipertje (grootheden hebben altijd mooie bijnamen) in dat gat langs de weg reed toen hij in 1983 op weg was naar de overwinning in Parijs-Roubaix. Iedereen schrok en Jean riep “óóh!”. Om dat vervolgens nog 8 maal te herhalen.
En dat dacht ik vanmiddag ook toen ik het trieste nieuws hoorde. “Óóh!” 9 keer.
Dat commentaar van Kuiper was van Mart Smeets. Maar verder mooie woorden.