Het belang van een koers hangt niet alleen af van haar roemrijke geschiedenis, het aantal Nederlandse winnaars of het aantal uren zendtijd dat Sporza eraan besteedt, maar bovenal toch van haar deelnemersveld. Des te meer toprenners aan de start verschijnen die er tegelijkertijd ook nog iets te zoeken hebben, des te groter het prestige van deze of gene wedstrijd. Daarom ook dat het vruchteloos zoeken zal zijn naar Tom Boonen in het volgende lijstje, waarin er stil zal gestaan worden bij de renners die tijdens de Tour de France thuis op de sofa te liggen of in China, Oostenrijk of Roemenië moeten koersen. Het wordt gemakkelijk vergeten, maar met deze arme stakkers krijg je ook een mooi peloton gevuld. Een eerbetoon mocht dus niet uitblijven.

10. Luis Leon Sanchez Gil

Deze top 10 van renners die schandelijk genoeg niet in de Tour te bewonderen zijn, wordt geopend door Luis Leon Sanchez Gil. Eén van de meest attractieve renners uit de recente Tourgeschiedenis. In 2012 nog aanbeden als redder van het geteisterde Rabobank, niet veel later bij opvolger Blanco op straat gegooid vanwege vermeende contacten met Eufemiano Fuentes. Sanchez reed van 2004 tot en met 2006 voor Liberty Seguros. Je moet geen genie zijn om de link tussen de twee te leggen. Op wielerfora wist men in 2007 al dat ‘Huerta’ de codenaam voor Sanchez was in Operacion Puerto. Immers veel boomgaarden in de omgeving van Murcia. Hij werd nadien ook al gelinkt aan Michele Ferrari en Jesus Losa. Dan is het wrang om te zien hoe deze renner twee jaar na elkaar de Tour van Rabobank op sportief en publicitair vlak redt, door media en volgers opgehemeld wordt terwijl zijn voorgeschiedenis min of meer gekend is en dat het tot 2013 heeft moeten duren eer hij met feiten uit 2006 geconfronteerd wordt. Momenteel fietst Sanchez een beetje lusteloos rond in de groene uitrusting van Caja Rural, de enige Spaanse Pro-Continentale ploeg. Heeft de komende drie weken enkele trainingstochtjes gepland met Francisco Mancebo en Oscar Sevilla.

9. Gert Steegmans

De Timmy Simons van Omega Pharma-Quickstep, maar dan voor elke koers. Noch voor de Ronde van Vlaanderen, noch voor Parijs-Roubaix, noch voor de Tour geselecteerd. Was al blij dat hij mocht deelnemen aan het Belgisch kampioenschap wielrennen. De ploegleiding achteraf iets minder. Steegmans zal vooral gemist worden als er geïnterviewd moet worden. Moet nu van Patrick Lefevere de komende drie weken een extra cursus ‘mediatraining en omgaan met de pers’ volgen. 

8. Juan Antonio Flecha

Fietste vorige Tour even dartel als een jong veulen. En met de ingesteldheid dat elke Touretappe zijn laatste koersdag kon zijn. Zag hij een boog van een tussensprint, hij murwde zich in het sprintgeweld voor een zesde plaats. Demarreerde er iemand, hij zat op het wiel. Zag hij een zebrapad, hij wilde er als eerste zijn. Zag hij een publiciteitsboog, hij wilde er als eerste onder fietsen. Flecha mag dan intussen wel gestopt zijn met koersen, zijn Tour was vorig jaar zo memorabel dat dit lijstje geen knip voor de neus waard zou zijn zonder hem. Zal in de komende drie weken De Renner van Tim Krabbé lezen. Voor de zesde keer.

7. Edvald Boasson Hagen

Je gunt hem twee zaken. Ten eerste een nieuwe ploeg. Bij Team Sky zit hij even gevangen als de gemiddelde Vlaams Belanger op een zelfreinigend strandtoilet. Ten tweede nieuwe achillespezen. Het bericht dat Edvald Boasson Hagen kampt met een achillespeesblessure gaat nu al vier jaar mee en wordt enkele keren per jaar herhaald. Hierdoor moet hij ook nu weer de Tour missen. Zonde voor zo’n groot talent dat maar niet volledig lijkt te ontbolsteren. Opvallend trouwens hoeveel talenten die enkele jaren voor het voormalige Team Columbia en later HTC-Columbia/HTC-Highroad hebben gereden, nadien ter plaatse blijven trappelen of gewoon ondermaats presteren. Niet alleen Boasson Hagen, maar ook Peter Velits, Linus Gerdemann, Marcus Burghardt en Thomas Löfkvist mogen zich in dat rijtje plaatsen. Tony Martin en Mark Cavendish bewijzen evenwel dat het anders kan.

6. Pierrick Fédrigo

Fédrigo ziet een elfde deelname aan de Tour door de neus geboord. Heeft de mensheid dit al eens eerder overleefd? Toch wel. In 2011 moest hij ziek toekijken vanaf de zijlijn, voordien was het al wel van 2002 geleden dat hij niet aan de Tourstart verscheen. Fédrigo is een nog beter kompas dan Voeckler voor succesvolle lange vluchten. Zit Fédrigo in de ontsnapping, de kans is 98% met een foutenmarge van 2% dat die tot het einde zal dragen. 

5. Een Colombiaan naar keuze die niet Quintana heet

Er starten in het beste geval amper drie Colombianen deze Tour. Janier Alexis Acevedo, toekomstig winnaar van de bolletjestrui, José Serpa en John Darwin Atapuma. Al zit die laatste met visumproblemen. Bitter weinig voor een land dat tweede staat op de WorldTourranking. Zo staat Nederland in diezelfde ranking derde en wordt het door 17 renners in deze Tour vertegenwoordigd. Die kwantitatief sterke vertegenwoordiging is de voorbije jaren weliswaar geen garantie op ritwinst gebleken. Nochtans Colombianen genoeg in het profpeloton, maar allemaal door één of andere reden afwezig. Rigoberto Uran en Julian David Arredondo reden de Giro, Johan Chaves Rubio gaat voor de Vuelta, Sergio Luis Henao is lelijk ten val gekomen en Betancur is zijn grilligheid zelve. Die laatste had eigenlijk niet mogen ontbreken, maar met Romain Bardet als kopman is ook niets mis.

4. Warren Barguil

Ploegen die Ji Cheng meenemen naar de Tour, maar wel Warren Barguil thuislaten, kan je er bezwaarlijk van verdenken de Tour serieus te nemen. Het nochtans voor de rest op weinig fouten te betrappen Giant-Shimano mist hier de kans om aan de wereld te laten zien meer te zijn dan een verzameling snelle mannen. Stel: het is Tour de France en u heeft de keus tussen een Frans klimtalent dat er in bergritten voor zorgt dat er niet alleen plaatjes van renners van Giant in de bus geschoten worden, maar ook in de voorste gelederen of een Chinees die in acht profjaren 46 CQ-punten heeft vergaard. Om u een gedacht te geven, Andy Schleck behaalde er in 2013 alleen al 99. Qua sportieve belangen wint Barguil met vierdubbele forfaitcijfers. Maar er is ook een zakelijke kant. En daar is zelfs een rastalent als Warren Barguil niet tegen opgewassen. Ji Cheng is de eerste Chinees ooit die aan de start van de Tour verschijnt. Een publicitaire goudmijn. Toch durft Rudie Kemna nog te zeggen dat de keuze voor Ji Cheng gemaakt is op basis van een combinatie van sportieve en andere factoren.

Het is goed dat er omzichtig omgesprongen wordt met talenten als Barguil en dat men hen geen twee grote rondes in een jaar laat uitrijden zoals Kreuziger op zijn 23ste, 24ste en 25ste wel deed. Maar als je iemand als Barguil in de ploeg hebt, dan doet dat meer dan de wenkbrauwen fronsen wanneer hij niet voor de Tour geselecteerd wordt. Giant-Shimano mag dan wel zich van het voortbestaan verzekerd hebben volgend jaar, het wekt zo niet de indruk veel moeite te willen doen om Barguil uit de klauwen van het geïnteresseerde Team Sky te houden. Laat Barguil dan nog  zonder klassementsdruk starten, laat hem mee tegen Acevedo en Rolland vechten voor de bolletjestrui en laat hem zijn ritten uitkiezen. Barguil verdient een beter lot dan slechts als kopman te worden uitgespeeld in een ronde van drie weken die zelfs gewonnen kan worden door 41-jarige Amerikanen.

3. Mirsamad Poorseyedigolakhour

Het Iranese wonderkind. Fietst nog harder dan toen hij op epo reed. Nogmaals het bewijs dat epo zwaar overroepen is. Bij Froome en Contador zit de schrik er zelfs zo hard in dat ze een rechtstreeks duel met de Iraniër uit de weg blijven gaan. Rijdt de komende drie weken in gezelschap van zijn 38-jarige landgenoot Ghader Mizbani dan maar iedereen naar huis in de Tour of Qinghai Lake.

2. Nairo Quintana

Een grote ronde zonder Nairo Quintana is sinds de Tour vorig jaar de naam grote ronde niet meer waardig. Quintana heeft zich dit jaar nog maar alleen in de Ronde van Catalonië met Contador en Froome kunnen meten. U kan zeggen, ja maar hij heeft nu wel de Giro gewonnen en die is onbeschrijfelijk veel mooier dan de Tour. Wij kunnen u niet anders dan volmondig gelijk geven net als een 11/10 voor smaak. Maar dat was natuurlijk niet de achterliggende gedachte bij Alejandro Valverde toen deze de mensen die bij Movistar als ploegleiders gecatalogeerd staan, sommeerde om Quintana uit de Tour te houden.

1. Bradley Wiggins

Om wat Thijs Zonneveld zegt. Een Parijs-Roubaix met of zonder Bradley Wiggins? Een wereld van verschil. De deelname van Wiggins aan Parijs-Roubaix heeft de overwinning van Niki Terpstra extra cachet gegeven. Dat kunnen alleen de grootste renners. En vergeet niet: als Froome weer van een andere planeet blijkt te zijn, is Wiggins de enige die Froome nog zenuwachtig kan maken. Zal de komende drie weken erg gemist worden.

 

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)