Nu Tom Boonen zijn expertise als preparateur van fruit- en groentepapjes verder verfijnt, Jelle Vanendert te bang is om op Plateau de Beille zijn eigen verleden te besnuffelen en Jurgen Van den Broeck begrepen heeft dat den Tour den Tour is, is de Vlaamse hoop niet alleen op Stijn Devolder gevestigd, maar nog meer op de Vlaamse wielerpers.

Na een openingstijdrit zonder incidenten wordt de tweede rit opgeschrikt door het medisch bulletin dat onheilsberichten spuwt. Karl Vannieuwkerke wordt in het ziekenhuis opgenomen met een voedselvergiftiging na het verorberen van een Hollands lunchpakket. Radio Peloton fluistert dat hij een bloedtransfusie onderging vlak voor de Tour om drie weken kwiek voor de dag te komen, maar dat hij de bloedzak bewaarde in de kofferbak van zijn rode Citroën DS. Maar wat er ook van zij, na een blitzbezoek aan Luigi Cecchini (zijn adres had Cancellara nog liggen) is hij weer op de been.

Dat oponthoud wordt algauw vergeten, wanneer de voltallige Vlaamse schrijvende pers in de Tour demarreert. De vlucht neemt binnen de kortste keren enkele minuten voorsprong, maar wordt teniet gedaan door het tactische steekspel van enkele hoofdredacteurs, die de ontsnapte wielerjournalisten in de oortjes toeschreeuwen dat Tom Boonen meedoet aan de kermiskoers van Melle. Abandon de voltallige schrijvende pers uit Vlaanderen.

Zonde, want de volgende dag staat de kasseienetappe op het programma. Het hoogtepunt van de Tour. Alles wat nadien komt is maar nadien. Vooral Michel Wuyts blaakt van vorm. Hij pareert iedere aanval van Sep Vanmarcke met een juichkreet. De lendenrukken van een ontketende Greg Van Avermaet krijgen Merckxiaanse proporties. En Jens Debusschere rijdt met de allures van de beste Boonen in Kuurne-Brussel-Kuurne. De Italiaanse pennenlikkers van La Gazzetta dello Sport roepen om hun moeder, de Fransen van L’Equipe vergelijken de dominantie van de Vlaamse wielerpers met Mapei in de Parijs-Roubaix van 1996 en David Walsh vormt dezelfde opinie als de vriendin van Chris Froome.

De bergen komen eraan. Niet het lievelingsterrein van de Belgische wielerpers die zal moeten harken om de frivole types te volgen. Een beklimming van de Tourmalet kan moeilijk even heroïsch bezongen worden als een passage over de Edelareberg in de eerste etappe van de Driedaagse De Panne-Koksijde. In het middengebergte kan een zwak moment nog verdoezeld worden door het openen van een rijkelijk gevulde adjectievenkoffer. Maar het meedogenloze hooggebergte liegt niet en eist meteen slachtoffers. Michel Wuyts heeft te vroeg gepiekt en zakt door het ijs wanneer hij niet alleen over Wout Van Aert begint, maar ook nog eens Tim met Bart Wellens verwart. Lieven Van Gils moet de strijd staken door rugklachten na het aldoor sjouwen van een tafel over de bergen. Renaat Schotte (die eerder de leiderstrui veroverde, maar die niet aanvaardde omdat die geel bleek te zijn en niet roze) trapt op z’n adem bij het achterna hollen van Rein Taaramäe om een reactie na zijn sensationele ritwinst.

Dan nog gezwegen van de door iedereen gerespecteerde en ervaren waterdrager André Meganck, die buiten tijd eindigt. Hij heeft geluk, hij mag in koers blijven. Maar alleen omdat hij zo pienter is aan te komen in het gezelschap van enkele Fransen die foeteren op het journalisme à deux vitesses. ‘Sommigen zwoegen drie kwartier aan een perfect gevijlde zin, terwijl anderen er zich snel van af maken met enkele goedkope sneren en platitudes waarvan ze weten dat ze hun populariteit ermee bestendigd zien.’

Wervende zinnen, spitante opmerkingen, cassante formuleringen, zinderende metaforen en drieledige opsommingen, het gebergte is nu eenmaal het terrein van de dartele lyrici en de vinnige pennenridders. Columnisten die met één spitse zinsnede de op een presenteerblaadje aangereikte realiteit in twijfel trekken en hertekenen. Met frivool taalgebruik de meest kleurloze etappes omtoveren tot een waterval aan gebeurtenissen. De kroniekschrijvers die verleden en heden laten samenvloeien in één coherente woordenbrij. En tijdens het schrijven onmenselijk diep in het krachtenarsenaal tasten op zoek naar die ene perfecte formulering.

Terwijl de Vlaamse wielerpers aanklampt bij dit geweld, rolt de Tourkaravaan rolt. De enige deelnemer die een wildcard kon kopen, de zogeheten Marc Coucke, benut elke gelegenheid om zijn graantje publiciteit mee te pikken. Hij zou zelfs beginnen zingen mocht dat een doos shampoo of de prijs van de strijdlust opleveren. Coucke lijkt wel energie teveel te hebben. Hij haalt niet alleen met verve steeds de rechtstreekse uitzending, hij kaapt ook de programma’s van landgenoten in het peloton, die dat met graagte laten gebeuren. Zo is de combine tussen Karl Vannieuwkerke en Marc Coucke met het blote oog zichtbaar. Elke dag komt hij wel met een nieuwtje in de show van Vannieuwkerke. Is het geen transfernieuws, dan is het wel een primeur dat Etixx-Quickstep een nieuwe sokkensponsor heeft of de contractverlenging van een populaire renner die rechtstreeks van de kermiskoers in Melle komt overgevlogen om dat toe te lichten. Maar ze weten zo wel beide voor de bus te eindigen in het hooggebergte.

Iemand die zich opvallend anoniem laat meezuigen in het strijdgewoel is de ervaren José De Cauwer. Al sinds de start in Utrecht mompelt hij: ‘Eten en drinken. Eten en drinken. Eten en drinken.’ Hij wordt daardoor een beetje als een zonderling type aanschouwd, maar de aanpak loont wel. Hij kan niet op tegen de bevlogen types, maar compenseert dat met koerswijsheid en decennialange ervaring. Terwijl Michel Wuyts in de twintigste etappe de zoektocht naar Tom Boonen opgeeft en gedesillusioneerd de Tour verlaat, haalt De Cauwer zijn trukendoos boven. Na een monumentale inzinking de dag voordien drinkt hij ’s avonds een Duvel. Het kunnen er ook meer zijn en rijdt hij de volgende dag de rest van het peloton op tien minuten. Elke oneliner die hij nog in zijn mars heeft, floept hij eruit. Dat blijken er net genoeg te zijn om met acht seconden voorsprong het geel te grijpen in Parijs. Het zou zomaar kunnen.

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)