Jezus Manzaneque was er één. Chris Boardman was er één.
Renners met een specialiteit. Ze blonken uit in de proloog van de Tour.
Vijf, zes, zeven minuten knallen. En dan hopen op de gele trui. Zo gaat dat, met die proloogrijders. Sommigen halen het, zoals Boardman. Anderen net niet, zoals Manzaneque. Hij werd tweede, in 1976, na Freddy Maertens. Dan wordt een Tour een frustrerende belevenis, natuurlijk. Tweede in je specialiteit. En geen nieuwe kans meer. Er is maar één proloog.
Kent u Charly Grosskost?
Charly – een man uit de Elzas, geboren in Eckbolsheim, in het staartje van de Tweede Wereldoorlog – won niet echt veel. Hij werd wél negen keer Frans kampioen op de individuele achtervolging. Dan weet je het wel. Wie kan achtervolgen, kan ook een proloog rijden. De carrière van Charly begon op een valse noot. In 1965, toen hij nog bij de ‘espoirs’ – de beloften, of – nog mooier – de amateurs reed, werd hij op doping betrapt. Hij kreeg een schorsing van zes maand, maar een jaar later kon hij toch prof worden. Eerst bij Peugeot – geblokt in zwart en wit -, later bij Bic, in magisch oranje. In 1968 (Jan Janssen! Herman Vanspringel! Laten we erover zwijgen!) zat Charly in de Franse nationale selectie voor de Tour. Voor het laatst zou de Ronde dat jaar met landenploegen gereden worden.
Charly deed wat hij moest doen: hij won de proloog in Vittel. En nam het geel. Missie geslaagd. Of, wacht, dacht Grosskost: weet je wat? Ik win gewoon ook nog de eerste rit. Dat vond hij een goed idee. En hij deed het, nog diezelfde eerste dag won hij ook in Esch-sur-Alzette. Missie méér dan geslaagd. Charly droeg drie dagen geel. In de lente had hij ook al de proloog van de Giro gewonnen. Hij kreeg geen roze trui, de proloog was toen letterlijk een voorspel. Grosskost reed vijf keer de Tour, maar won nooit meer de proloog. En dan duurt een Tour lang. Grosskost werd nog zeventiende in 1968, kwam in 1969 nog voor halfweg buitentijd aan. Op 7 juli, op weg naar Chamonix won Roger Pingeon voor Eddy Merckx. Grosskost was laatste, te laat. Hij gaf op in 1970, werd 48ste in 1971 en 67ste in 1973.
Daarna was het op. Hij opende een fietsenwinkel bij het station van Straatsburg: “Cycles Charly Grosskost – Réparations toutes marques”. In 2004 wou Charly met wat vrienden een tochtje maken, in de buurt van Straatsburg. Hij werd aangereden door een auto en overleed.
Charly was het prototype van de proloogrijder, een wat eenzaam renner. Een renner voor wie de bergen net te hoog waren, de tijdritten net te lang, de spurters net te snel.
communicatiearchitect. Hij groeide op in de gloriejaren van Eddy Merckx,
Freddy Maertens en Lucien Van Impe. Hij bereidt zich al jaren voor op zijn
eerste beklimming van de Ventoux. Grootste prestatie op de fiets: de ronde
van zijn dorp, koers voor veertienjarigen. Won toen zowel de bergprijs als de
puntentrui voor Wim, Marc, Hendrik en Linda. Favoriete boek: De Renner,
natuurlijk (17 keer gelezen). Te volgen op www.filiposselaer.be en via Twitter: @filiposselaer
- Het is stil in Wetteren - 27/03/2018
- Ze zijn daar! - 23/02/2017
- Lucien: Aux Champs-Elysées! - 18/07/2016
Geef een reactie