Vandaag wordt de E3-prijs Vlaanderen (voorheen Harelbeke) verreden. En dan gaat mijn wielerhart pas echt goed kloppen. Ooit heb ik beweerd dat wil je een vriendinnetje kennis over en passie voor het fenomeen ‘koers’ bijbrengen, stem dan met haar af op deze wedstrijd, nogal badinerend aangeduid als semiklassieker. Waarom? Omdat er vrijuit gekoerst wordt. Niks ‘afwachtprocedures’. Niks blokkerende angst voor een verstikkende finale. De tenoren testen zichzelf én onderling. Alle remmen los, gewoon erin vliegen, als jonge veulens de wei in.
Mijn eerste E3-prijs die ik met volle aandacht aanschouwde, was die van 1999. Op de Oude Kwaremont, mijlenver van de streep, terwijl de rest zich meer zorgen maakte over het aannemen van musettes, was er één renner die de lont in het kruitvat stak. Il suo nome: Frank Vandenbroucke. Die gaf hem van jetje bovenop bij de passage langs de stèle Karel Van Wijnendaele. Een flyer met de handjes bovenop het stuur, denderend over de kasseien. De koers ontplofte, en viel niet meer stil. Ik stuiterend in de zetel, in opperste spanning om de druk op mijn blaas met overtollig vocht voor een periode van meer dan 2 uur te weerstaan.
In de edities daarna was het Tom Boonen die zijn stempel drukte op deze koers. Hij werd al snel uitgeroepen tot Mister E3-prijs. Vijfvoudig winnaar. Voor Tom was het immer prijs op de Taaienberg (nomen est omen), daar ging hij in het gootje altijd eens flink aan de boom rukken. En dat net als VDB toen, ver van de meet. De Vlaamse reporters reageerden verbaasd en verrukt ineen. Na afloop gevraagd naar zijn bedoelingen antwoordde Tom op de hem zo karakteriserend doodgemoedereerde toon: “ik wilde wat bommetjes gooien”. Dat horen we graag. In deze tijd vol treurig stemmende luchtaanvallen op IS of andere vijandelijke doelen, wentel ik me graag in spreekwoordelijk taalgebruik. Niet alleen voetbal, ook koers is oorlog.
Jammer dat Boonen dit voorjaar ‘out’ is. Ik hoop dat er snel een nieuwe bommenwerper over komt vliegen.
P.S. Tot voor kort zat de E3-prijs samen met de Brabantse Pijl in één weekend. Toen was het leven nog mooier: laat dat vriendinnetje overnachten, en verwen haar de volgende dag met die andere zwaar onderschatte semiklassieker.
- 14 september 2019: de geboorte van een fenomeen - 23/01/2024
- Liefhebber van de koers (“Kom uit de keuken!”) - 25/04/2023
- Waarom de Kartenspielerweg de Kartenspielerweg heet - 05/08/2022
Mooi geschreven en ik ben het er volledig mee eens. Dit is een schitterende koers. Één van de meest onderschatte voorjaarkoersen. Geweldig deelnemersveld opnieuw dit jaar.
Dankje Sjaak