Het is 8 juli 1990. Het keurig uitgedoste oude heertje dat naast mij staat aan het dranghek, kijkt reikhalzend uit naar de aanstormende kopgroep. Hij is tot tranen toe ontroerd als de renner van de Tulip-formatie luttele seconden later luid schreeuwend en met één hand in de lucht vlak voor onze neus als eerste de aankomstlijn overschrijdt. De winnaar bolt
Dit voorjaar zagen wij een glimp van de Thomas Dekker die het Nederlandse volk een decennium geleden in de armen sloot. Een prachtige en krachtige renner die een rondje tekortkwam om het werelduurrecord af te pakken van een uitstekende WorldTour-renner. De toewijding en bravoure van Thomas deed menig wielervolger verlangen naar de Tirreno van 2006 en de Tour de France
Gisteren eindigde de zogenaamde kasseivreter Tiesj Benoot achtste in een bergetappe in de Dauphiné Libéré, voor klimgeiten als Chris Froome en Tejay Van Garderen. Bijna even heroïsch als een twaalfde plaats in Nokere Koerse.
Laatst hoorde ik op de trein iemand lyrisch doen over een renner. Over een Belg zowaar. Er zijn niet veel gelegenheden daartoe en de uitzonderlijkheid van dit
Het is al meer dan een week geleden, maar het beeld zit nog altijd in mijn hoofd. Kort na de finish van de slotetappe van de Baloise Belgium Tour verschijnt er een man op mijn televisiescherm. Hij zit op een stoeltje in zo’n tent waarin renners zich klaarmaken
Laat ik maar meteen tot een bekentenis overgaan: ik was een VdB-believer. Ik wilde geloven dat als Jurgen een keer geen pech zou kennen, een keer overal recht kon blijven, en een keer geen mysterieus virus zou oppikken, dat hij dan zeker op het podium van enkele Grote Rondes zou komen te staan.
Tot vorige week, in de laatste fantastische editie
MW: “Goedenmiddag dames en heren, welkom bij de 16e etappe van deze Ronde van Italië in het jaar des heren 2015. De etappe van vandaag gaat van Marina di Massa naar Cesenatico over een afstand van, jawel u hoort het goed, 251 kilometer. De langste in deze ronde en een kolfje naar de hand van Tom Boonen want die staat