Geef een kind een potlood en een vel papier en vraag het een berg te tekenen en je krijgt het profiel van de etappe van vandaag. Vraag vervolgens een wielerfan om het kunstwerk een naam te geven en de titel zal Sagan of Démare luiden. Maar waar het kind de berg waarschijnlijk knalroze of felgroen had gekleurd, met een rond
Keldermannetje, Keldermannetje, wat ga je doen? Op 3,5 kilometer voor de finish spoot hij weg uit het peloton. Met een fladderend, wagenwijd open truitje. De hartslagmeter stevig om de smalle borst geclipt. Wilco Kelderman straalde kracht uit, zelfvertrouwen, maar ook plezier en liefde voor het wielrennen. Misschien houdt hij wel van de Etna en wilde hij iets speciaals. Misschien is
Damiano Cunego had last van herfst. Vanuit een openluchtstudio beschouwde hij voor de Rai de rit naar de Etna voor. Steeds als er naar hem werd overgeschakeld, had hij een nieuw, nog net iets warmer kledingstuk aan en waren zijn krullen wat wilder verwaaid, tot de regen won en ze aan zijn hoofd plakten als mist aan een heuvelflank. Hij
Er is nog geen etappe verreden in de Giro en de eerste winst is binnen voor EF Cycling. Ze hebben de meeste aandacht en verkopen straks de meeste shirts.
En dat komt allemaal omdat ze perfect inspelen op de trend van de ironische wieleroutfit. Als tegenreactie op zuurpruimen die roepen dat je geen gele trui mag dragen, geen
Het is mei 2017. Samen met zo’n vijftig medestudenten maak ik de eindeloze treintrip naar Leeuwarden. Vanaf Leeuwarden wordt het nog afzien in een veel te hete streekbus en op de veerboot die meanderend door de Waddenzee vaart. Er staat een weekend Ameland op het menu, zoals gebruikelijk is dat ieder jaar in het laatste weekend van de meimaand. Tijdens
Het landschap vormt het decor van wielerkoersen. Of wielrenners oog hebben voor dat landschap, zal per renner verschillen. Wat wel zeker is: ze hebben last van het landschap of maken er gebruik van. Ze hebben de klim en de afdaling verkend, ze weten waar ze moeten opletten, waar ze van voren moeten