De Tour in september vergt wat aanpassingsvermogen van mensen met een baan. We zitten plots in de situatie dat er wordt gefietst onder werktijd. En het is niet vanzelfsprekend om op de bank in slaap te vallen en tijdens de laatste tien kilometer wakker te schrikken in de baas zijn tijd.
Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel, zei een niet-wielrenner ooit.
La Plagne, 25 juni 2018
Mijn God, wat doe ik hier? Op de klim naar La Plagne spookt die vraag kilometers lang door me heen. In twintig kilometer voert de weg me van 680 naar 2100 meter hoogte, en bijna nergens is het stijgingspercentage acceptabel.
Klimmen op de fiets is als bier drinken: boven
‘Kan me niet schelen wie er achter de eindstreep staat, ik wil water’. Aan het woord is Bernard Hinault. In 1985 ruilt de Tour de France-directie het Franse bronwater Perrier in voor Coca Cola. Ze betalen drie keer zoveel, luidt de misschien wel begrijpelijke verklaring.
Bij de finish van een Touretappe opende de
Dit is Joop Zoetemelk in ‘zijn’ Tour van 1980. Welk drankje drinkt hij hier? Vanmiddag om 15 uur het antwoord.
Het gezaghebbende L’Equipe besliste onlangs dat het duel tussen Jacques Anquetil en Raymond Poulidor van 12 juli 1964 het meest epische fietsgevecht ooit in de Tour de France was . Nou mag L’Équipe dat natuurlijk claimen, als wettige erfgenaam van L’Auto, dé founding Journal du Tour. Ik ga dan ook niet tornen aan dit oordeel. Al wil ik
Langzamerhand komt, mits de omstandigheden het blijven toelaten, het einde van de koersloze periode in zicht. Met vrijwel alle must see-wielerkoersen in een tijdspanne van 100 dagen zal het voor de kijker een meeslepende marathon worden. Een renner die extra gebrand zal zijn op een succesvolle hervatting, is Mikel Landa.
In de spraakmakende serie El día menos