Vergeten wielrenner: Tonkov, Pavel

Door |woensdag 21 maart 2012|

Pavel TonkovPavel Tonkov (9 februari 1969)

Zie hem bezig, Pavel Tonkov, op het Wereldkampioenschap junioren in Bergamo. Hij heeft er dan al bijna drie jaar Spartaanse training in het Olympisch Centrum van Samra opzitten. Alleen de goden weten wat zich daar, achter de hoge muren van de Sovjet-sportscholen,

Waar is Abdoe?

Door |dinsdag 20 maart 2012|

Het Zwarte gat. Metafoor voor de leegheid van een bestaan zonder doel, zonder roem en zonder het vertrouwde ritme van trainen, slapen, eten en presteren. Aanduiding voor de moeizame zoektocht naar een zinvolle invulling van een leven zonder topsport. Een proces dat niet altijd even soepel verloopt.

abdoeAls er

Vergeten wielrenner: Caritoux, Eric

Door |donderdag 8 maart 2012|

Eric CaritouxEric Caritoux (16 augustus 1960)

Op de flanken van de Mont Ventoux staat een kleine, iele man. Het is bewolkt. De kleine, iele man kijkt een beetje schichtig in de camera, alsof hij niet gewend is te praten in een lens waarachter hij miljoenen onbekenden vermoedt.

Dan wordt

Raad het plaatje: de oplossing

Door |vrijdag 2 maart 2012|

Het kwartetspel, waar deze kaart deel van uitmaakt, komt uit 1996 en de ‘jongeling’ in kwestie heet Niels van der Steen. Dan 24 jaar en tweedejaars  prof. Dat profcontract verdient Van der Steen met zo’n beetje z’n mooiste overwinning: de Ronde van

Vergeten wielrenner: Van Heeswijk, Max

Door |vrijdag 2 maart 2012|

Max van HeeswijkMax van Heeswijk (2 maart 1973)

Eigenlijk is Max van Heeswijk helemaal geen vergeten renner. Steeds als hij bijna vergeten is, doet hij iets waardoor het collectieve geheugen weer even wordt opgefrist. Het is steeds wat anders, maar het zijn altijd rare dingen. Vreemde incidentjes, opvallende

Vergeten wielrenner: Elliott, Malcolm

Door |dinsdag 28 februari 2012|

Malcolm ElliottMalcolm Elliott (1 juli 1961)

Sommige mensen willen schrijven. Altijd maar schrijven, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Schrijven tot ze erbij neervallen.

Meestal beginnen schrijvers jong en stoppen ze pas wanneer ze hun laatste adem uitblazen. Dat is het grote voordeel van schrijven: je kunt