Geef ons heden ons Neerlands Hoop

I will never forget this moment!!! (tweet TD)

Om in de stemming te komen voor de koninginnerit naar Andorra draaide ik de hele ochtend keihard Colin Blunstone’s hitje uit 1972. Ik liep nog een stukje hard, ik stofte nog even, ik waste nog af. Ook – en dat was een uitzondering – bakte ik Tourkoekjes: spelt, muesli, pompoenpitten en nepsuiker. Voor good luck voor onze Nederlandse boys.

The nearer we got to Andorra
The sun set on the left
The rounded mountains pointed
To the black clouds in the West

Hey, there’s a darkness
In the sky that’s not the night
Hey, there’s a rain cloud there
That’s shutting out the light

In mijn hoofd vormde zich tijdens mijn persoonlijke warming-up een onverwachte mantra: geef ons heden ons Neerlands Hoop. Ach ja, het was tenslotte zondag. Het ‘ons’ moest dan wel ‘onze’ zijn, maar dan cadanste het niet zo lekker. Wie op 12,8 km wel heerlijk wegcadanste is onze nieuwe Neerlands Hoop Tom Dumoulin. Zijn derde zege in een grote ronde. Het weer speelde helemaal in op de achteraf profetische woorden van Blunstone.

When down from the mountains
Came the rain to soak our (his) hair

(Chorus:)
What do I tell you, it’s always the same:
When you run for the sun, you catch the rain

Eerst zon, dan megaregen. Het kon Tom niets schelen. Opgelucht door zijn camperkakje van de dag ervoor, reed hij naar de zege in Andorra Arcalis. Commentatoren spraken over episch en heroïsch. Het beeld van de verzopen, maar rechtovereind juichende Dumoulin tegen een decor van vette pijpenstelenregen en horrorhagel zullen wielerminnend Nederland voor eeuwig bijblijven. Opperwezen, bedankt voor het verhoren van mijn gebed.

Dumoulin zei na afloop: ‘Voor de vorm heb ik een beetje kopwerk gedaan. De ploeg had gezegd dat ik ervoor kon gaan als ik me goed voelde. Ik ben echt heel erg blij.’ Dat was te zien, zó terecht en hem gegund. Om onze Neerlands Hoop te eren, roep ik iedereen op vandaag Andorra af te spelen.

It’s always the same: when you run for the sun, you catch the rain.