Het zwarte zweethemd

Foto: Joris Knapen

Een leuk dagje. Dat zeiden Wilco Kelderman en Dylan Groenewegen na afloop van etappe 1. Knap praten van de tourdebutant. En niet gevallen!
Er viel veel te beleven aan interessante wielrenzaken, maar tout court: het decor had vandaag wat mij betreft toch echt de hoofdrol. Ik volgde de etappe op drie tv zenders, die alle drie de mooiste helishots hadden.
Aan iedereen met wie ik ook maar een beetje over de TdF kan praten had ik al lopen vertellen dat ik vroeger een keer op de Mont St. Michel was geweest. En ja, ik heb toen ook Arromanches, het oorlogsmuseum, de graven, de gedenknaald, Pointe du Hoc én het tapijt van Bayeux bezocht. We sliepen op camping Omaha Beach in Vierville-sur-Mer, waar de Tour net niet langs komt.
Hm, ja, interessant, Dé.
Pardonnez moi, ik weet het, ik kan soms doordraven.

Maar niet zo lang als Dijkstra & Ducrot (verder D&D). Terecht natuurlijk dat zij voor de jongere wielerkijkers samenvatten wat er op D-Day 1944 gebeurd is en respect en zo, maar alle verwijzingen en zinspelingen ná dat referaat hadden best wat minder gekund.
Ondertussen pakte Paul Voss (Dld) al bij de eerste sprint de bolletjestrui, bleef een kopgroepje van vijf redelijk lang vooruit, viel Alberto Contador (Spa) bij een vluchtheuveltje (vreemde val, we zullen nog wel van hemzelf horen hoe het kwam) en werd zijn opengereten schouder langdurig aan de auto behandeld door een ‘verpleegkundige’ (D&D) met een kapsel dat erg vatbaar was voor zijwind. Fascinerende tv. De commentatoren bleven al die tijd – ook – bezig over de oorlog en de metafoor ‘wielrennen is oorlog’ – net als voetbal.

Foto: Belga

Na een paar keer zappen werd ik weer weggejaagd door de reclames op Eurosport en het feit dat José Been vandaag geen dienst had (of was zij net even koffie halen toen ik intunede?) en viel ik in de door D&D van alle kanten belichte vraag: wat is dat zwart onder het shirt van Contador? Na afloop werd de vraag ook nog eens gesteld aan Steven de Jongh: ‘Eh, zijn zweethemd? Ik weet niet wat je gezien hebt, zijn hartslagmeter?’ Geen asfalt in ieder geval. Het viel me mee dat de grap ‘een kogelvrij vest, Maarten?’ uitbleef.

Aan het begin van de uitzending beklaagden D&D zich er over dat de drie (!) Duitse commentatoren meer plek innamen in de commentaarpost dan zij tweetjes. Dat die nog niet eens begonnen waren, terwijl er een Duitser de bergtrui ging pakken. Dat ze ‘nog steeds hier (in Normandië) bezig zijn’. Door het vraagstuk ‘zwart zweethemd’ waren ze gelukkig afgeleid, maar op het eind kwamen ze keihard terug.
Dijkstra: ‘Een Brit die twee Duitsers in de sprint verslaat, het is bijna symbolisch bij Utah Beach.’
Ducrot: ‘Het is zoals het hoort… (stilte) … in dit geval.’

Het klinkt me toch allemaal een beetje té je ne sais quoi.

Ik vraag me af wat John Steele van deze tv dialoog zou vinden. Maar nog meer vraag ik me af wat hij er van gevonden zou hebben dat hij nog altijd als een soort puppet on a string aan die torenspits hangt. Hij overleed veel te vroeg op 57-jarige leeftijd aan keelkanker, dus we kunnen het hem helaas niet vragen.
Na afloop verscheen Ducrot in beeld, in een grijs Paul McCartney T-shirt.
Etappe 2 kijk ik weer bij José Been & co.