Hoe zou hij slapen? Die chauffeur van de Rodaniawagen. Ro-da-nia, Ro-da-nia. De jingle duurt ongeveer vier seconden, bij een wedstrijd van zes uur hoort hij het 5400 keer. Ro-da-nia. Slechts vier tonen. Heel wat anders dan een religieus mantra zoals de Hare Krishna’s de hele dag mompelen in de hoop op Verlichting. Zesduizend keer Rodania boven je hoofd in de Ronde van Vlaanderen is een Chinese martelmethode. Zoals die druppel die telkens op dezelfde plek van je voorhoofd valt. Zesduizend keer. Ro-da-nia.

Rodania is een horlogemerk, voor wie dat nog niet wist. Niet bepaald Rolex, maar ook geen Kijkshopmerk. Heel veel reden om een Rodania te kopen is er eigenlijk niet. Zo merkte ook medewerker Manfred Aebi die in de jaren vijftig vanuit Zwitserland naar het distributiecentrum in Brussel vertrok om daar de zaken te coördineren. En die liepen niet best. Het idee was om het distributiecentrum op te doeken, maar de jonge Aebi mocht nog een poging doen om de horloges in België aan de man te brengen.

Aebi was inmiddels voldoende geïntegreerd om te weten dat de Belgen massaal de straat op gingen als de koers passeerde. Dus zette Aebi in 1954 een groot horloge op zijn auto en reed achter de kermiskoersen aan. Alleen hoort niemand, in de paar seconden dat de karavaan voorbij zoeft, de aanprijzingen over hoe het klokje tikt. In vier seconden kun je wel Rodania kwijt. Ro-da-nia.

Aebi bedacht er een melodietje bij. Alhoewel, hij zocht er een melodietje bij. En wat is nu de meest bekende melodie van vier tonen? Juist, de vijfde van Beethoven, ta-ta-ta-taaaa. Aebi sloopte alle fortissimo uit de partituur van Beethoven en verving het symfonieorkest door een blikkerig klinkend trompetje, tatatataaa Rodanijaaaa. De zangstem klinkt als een televisiestem uit de jaren vijftig, met wat extra echo. Het is een bevestigende stem, met licht Vlaams accent, Rodani-jaaa! In al die jaren niet veranderd.

Of Aebi nu ook echt zijn stem geleend heeft voor de reclame is niet precies duidelijk. “Omdat de ’tune’ teveel lawaai maakte in de koers, moest ik op den duur voor de koers rijden”, zegt hij in 2009 tegen Het Nieuwsblad. Zo kun je het ook uitleggen. Waarschijnlijker is dat de renners gillend gek werden van dat geRodania en dat Aebi gedwongen werd om een eind voor de koers uit te rijden. Het legde hem geen windeieren. De Rodaniawagen geeft nu al decennialang aan dat de koers in aantocht is. Voor de Belgen staat de tune gelijk aan hoopvolle verwachting, zoals bij de Nederlanders de tune van Radio Tour de France, die de laatste vijf kilometer aankondigt, zorgt voor vlinders in de buik en de vergeefse hoop om Jacques Chapel weer te horen.

Rodania is tegenwoordig ook sponsor van Parijs – Dakar. Dat maakt niet uit. Die cultstatus in de koers blijft het belangrijkste wapenfeit. In iedere koers vallen slachtoffers, een daarvan is de chauffeur van de Rodaniawagen die na zes uur wenst dat hij in Guantanamo Bay zou zitten, of ergens anders waar Rodania niet klinkt. Niet alleen de koers, maar ook de jingle is een klassieker, vier tonen: Ro-da-nia!

Alex van der Hulst