Groter dan een flink tijdschriftartikel, kleiner dan een boek. Uitgeverij Kannibaal mikt met de serie Les Héros op een lezerspubliek met een korte aandachtspanne en een honger naar informatie over wielerhelden.
Na eerdere edities over Anquetil en Van Looy is Gino Bartali de hoofdpersoon van het derde boekje. Lastig om daar nog iets nieuws over te schrijven, maar dat is
Geen sport zo katholiek als het wielrennen. Net als de Roomsen is ook het wielerpeloton conservatief, als het nodig is blijven de rijen gesloten en geldt de zwijgplicht, ze zijn niet vies van uiterlijk vertoon, er is lijden, er zijn plagen, er wordt gezondigd, gebiecht en vergeven. De wielerhistorie zit dan ook vol voorbeelden van de innige band tussen de
Een supporter van Club Brugge bijwijlen uitgedost in een paarse sjaal van het bijkans bevriende Anderlecht. Zelfs deze zou het in de jaren vijftig van vorige eeuw niet in zijn hoofd halen om zowel de lof te zingen van Coppi als Bartali, laat staan met beide in het openbaar te dwepen. Nu ze respectievelijk 55 en 15 jaar geleden het
Bijna zestig jaar geleden finishte de Tour de France voor het eerst op de Alpe d’Huez. En hoewel de klim niet – zoals tegenwoordig gebruikelijk is – het slot van een koninginnenrit over drie cols was, maar voorafgegaan werd door een vlakke aanloop van 250 kilometer, waren de veertien kilometer tussen Le Bourg d’Oisans en het skioord