179 renners stonden op de startlijst van de zeventigste editie van de Omloop het Nieuwsblad. 178 renners vertrokken vanaf het Sint Pietersplein. 1 renner bleef achter. Sébastien Turgot van AG2R. 105 renners bereiken uiteindelijk de streep.
Bert van Lerberghe van Vlaanderen Topsport maakt zich vooraf zorgen over zijn bandenspanning. “Dit is geen 6,5 bar, man. Dit is echt veel minder!”. Ook zit het kaderplaatje met nummer 216 schijnbaar nog niet goed genoeg gemonteerd op zijn fiets. Gelukkig heeft ploeggenoot Pieter Vanspeybrouck een inbussleutel bij zich.
“Meneer, doet gij mee aan de Omloop?” Vraagt een opgeschoten jongen aan de nummer 217 van Topsport Vlaanderen. “Ja, ik ben een echte!” schreeuwt Vanspeybrouck lachend terug, wanneer hij de Sint-Pietersnieuwstraat afrijdt, richting de start. Hij botst bijna tegen een witte fietstaxi van Bubblepost aan. Vanspeybrouck wordt 93e.
Ook Niki Terpstra komt langs. Hij rijdt met de geconcentreerde blik van een kanshebber richting de start. Hij wordt uiteindelijk 2e. Vlak achter Stannard.
Op de Colnago-fiets met nummer 191 wordt door een verzorger van team Europcar een handgeschreven spiekbriefje geplakt. Vierkantjes voor de kasseienstroken. Driehoekjes voor de klimmetjes. De Kruisberg, Molenberg en Paddestraat zijn extra gemarkeerd. Met fluorescerend groen. Antoine Duchesne rolt als 74e over de meet.
30e wordt Pim Ligthart. Gewoon 30e.
Net als Rob Mulders, toen. Tijdens de editie van de Omloop het Volk in 1994.
Mulders belandde op die bewuste zaterdag de 26e februari 1994 volgens het Limburgs Dagblad “Van de hemel in de hel. Geen zegebloemen, geen historisch moment in de loopbaan van de 26-jarige wielerprof. Hij werd “gewoon” dertigste op luttele seconden van medestrijders die hij gedurende tien kilometer als solist was voorgegaan”.
Gio Lippens doet verslag op radio 1 voor langs de lijn en ziet de voorsprong van Rob Mulders eerst toenemen.
23 seconden.
28 seconden.
“Het gaat moeizaam, hoor. Je ziet hem met een pijn vertrokken grimas op het gezicht, aan het stuur trekken.”
30 seconden.
“Mulders lijkt aan het eind van zijn krachten. Het is stoempen, het is duwen, op dit moment, duwen op de pedalen.”
16 seconden.
“Nou wordt het toch erg moeilijk voor Rob Mulders. Gaat hij het redden, of gaat hij het niet redden. Ik durf mijn geld er niet op te zetten, helaas voor Rob Mulders”.
8 seconden.
“Rob Mulders heeft het verschrikkelijk moeilijk. En als hij hier de Omloop het Volk niet wint, ja, dan ligt het toch aan hemzelf. Hij kon het dan niet afmaken, want het is verschrikkelijk zwaar. Mulders staat bijna stil. Er zit absoluut geen gang meer in”.
Mulders wordt 200 meter voor de streep ingelopen door het peloton. “Ik dacht de winst al binnen te hebben toen ik de laatste bocht indraaide en de wind pal op kop kreeg. Ik voelde alle kracht uit mijn benen verdwijnen. Ik kon wel door de grond zakken. Shit! Zo’n kans krijg ik niet snel meer”.
Gewoon 30e.
30 was hij. Toen 4 jaar later, op 29 januari 1998 de grote Programmeur op ctrl+alt+delete drukte, en Mulders met z’n auto tegen een boom knalde. In de dichte mist ging het scherm voor de oud-renner van de Wordperfect-ploeg voor altijd op zwart.
30 werd hij. Die sympathieke renner uit Well die volgens Mart Smeets, zo heerlijk in het Limburgs kon vloeken. Zijn zwangere vrouw bleef verslagen achter. Godverdomme.
Bronnen: archiefwell.nl. Limburgs Dagblad (28 februari 1994). Fragmenten uit de Radio 1-uitzending van Langs de Lijn (NOS) op 26 februari 1994. Wielerrevue.
- Joris on Tour: La Planche des Belles Filles (etappe 20) - 20/09/2020
- Joris on Tour: Champagnole (etappe 19) - 19/09/2020
- Joris on Tour: La Roche-sur-Foron (etappe 18) - 18/09/2020
Geef een reactie