Vroeger schamperde ik meerdere malen op het vrijetijdsfietsen van mijn ouders. Als je van A naar A fietst kun je net zo goed thuis blijven. Om mijzelf niet af te vallen, heb ik derhalve een doel nodig om op de racefiets te stappen. Dat doel ligt verbazingwekkend vaak op een terras buiten. En laten ze op dat terras onwaarschijnlijk toevallig vaak een lekker speciaalbier schenken. Je zou denken dat ik het van te voren allemaal nauwkeurig plan!

Jace van de Ven houdt er eenzelfde fietsmoraal op na en schreef daar een boek over: Mag ik nog wat wind van achteren. Ik denk dat ik de schrijver eens uitnodig om mij te vergezellen op een van mijn terrastochten. Van de Ven is een geboren verteller en ik luister graag naar verhalen. Verteller, gelijk wielrenner of liever gezegd Flandrien is een stiel. Je bent het zonder het te kunnen worden. Van de Ven kan zijn verhalen ook nog eens smeuïg opschrijven. Anekdotes vanop het zadel. Het smalle zadel van de racefiets of het ronde zadel aan de toog. Als zelf benoemd Bourgondiërs fietsen we beiden in eenzelfde dimensie en conditie.

Een kleine waarschuwing is wel op zijn plaats, zeker op een weblog als Het is Koers! waar alle verhalen gelieerd “moeten” zijn aan het professioneel wielrennen: 12 van de 13 verhalen voldoen hier niet of nauwelijks aan. Het zijn persoonlijke beslommeringen opgedaan tijdens vaak meerdaagse fietstochten, die bij mij de juiste snaar raken en uitnodigen om zelf te fietsen, te lachen, te genieten én na te denken. Onder het genot van of met het uitzicht op een lekker bier!

Van het brandend konijn van Helchteren tot aan de tjiftjaf van Tuixén: Ik heb genoten!

Mag is nog wat wind van achteren?Titel: Mag ik nog wat wind van achteren?
Auteur: Jacevandeven.nl
Website boek: Boekenwerk.nl

Bas Van Eijk
Laatste berichten van Bas Van Eijk (alles zien)