De wielerwereld is er één met een code. Daar houd je je aan. Alleen gesoigneerde renners verschijnen aan de start. Sprinters wachten tot het laatste moment. Klimmers laten zich niet zien in de klassiekers. Klassementsrenners houden zich koest tot de zomer. Peter Sagan heeft daar dit voorjaar echter maling aan. Hij tart de wielerwetten. En misschien kan hij nog wel een stap verder.

De eerste paar koersen van dit jaar rijdt Sagan met behaarde benen. Sociale media ontploffen. Sagan haalt zijn schouders op. Want waarom je benen scheren als je daar geen zin in hebt? Zodra hij ontzettend goed begint te koersen, verstomt de kritiek. Sagan vindt het dan pas tijd om een mesje over zijn gespierde kuiten te halen.

Gladde benen blijken geen garantie voor succes. Met een tweede plaats in de E3 Prijs lijkt het eerder dat de Vloek van de Regenboogtrui toe heeft geslagen. Sagan baalt. En terecht, want ook in de Tour de France van 2015 reeg hij de tweede plekken aaneen. Toch blijft de 26-jarige wereldkampioen rustig. Hij lacht en lijkt zich geen zorgen te maken.

Dat betaalt zich uit in Gent-Wevelgem en nu dus in de Ronde van Vlaanderen. Daar laat de Slowaak zien dat hij niet aan wielerwetten doet. De wereldkampioen trekt zijn eigen plan. Zijn ploeg hoeft niet voor hem te werken, als kopman zoekt hij zelf wel een plekje vooraan. En ondanks dat hij over een van de beste eindsprints van de wereld beschikt, weet hij twee keer na een solo te winnen. Hij laat het niet aankomen opde laatste honderd meter, maar kiest voor een tactische(re) ontsnapping.

Sagan koerst op zijn gevoel. Hij is geen berekenende kopman die mannetjes vooruit stuurt om de koers te bepalen, maar zit zelf op de eerste rij. Hij laat geen treintje voor hem werken, zodat hij alleen de laatste paar trappen van de sprint hoeft te doen. Hij scheert zijn benen niet. En hij gelooft ook niet in de Vloek van de Regenboogtrui. Hij trekt zijn eigen plan en verrast keer op keer de wielerwereld.

Misschien is het dan ook wel tijd voor een nog grotere verrassing. Want zou Sagan niet voor de hoogste trede kunnen gaan? Met het geel in Parijs aankomen? Op het eerste gezicht is Sagan daar te wild voor en meer: te zwaar. Het hooggebergte lijkt nog te veel om te verteren. Maar goed: dat is een wielerwet. Tijd om ook deze te tarten.

Leander Mascini
Laatste berichten van Leander Mascini (alles zien)