Van wielerdokters wordt wel eens gezegd dat ze epo niet weten te onderscheiden van sinaasappelsap. Dat is fundamenteel onjuist. Van het tweede krijg je buikpijn, van het eerste niet. Minder geweten is dat de immer minzame wielerdokter ook tal van wielergerelateerde dilemma’s belangeloos oplost om de wielerliefhebber te verlossen van zijn pijntjes. Soms banale kwesties doch vaak ook fundamentele levensvragen, zo mag blijken uit de vele brieven, gele briefkaarten, faxberichten, mails en tweets die ik heb ontvangen. Genoeg getalmd, tijd om wielerliefhebbers van hun onwetendheid te genezen.

– Waarom heeft Chris Froome mij geblocked?

Menig wielerfanaat op Twitter kent het fenomeen wel. Hij/zij wil Chris Froome er volgen teneinde zijn pr-praatjes als zoete koek te slikken. Maar Froome heeft je al geblokkeerd. Voor mensen die een deftige opvoeding genoten hebben zonder twitteraccount: dat betekent dat Froome je belet zijn tweets te lezen. Wat nu? Na diepgravend onderzoek, ooggetuigenverslagen, anonieme interviews en gehackte telefoongesprekken kwam ik uiteindelijk terecht bij een persoon die nog niet geblocked is door Chris Froome. Blijkt deze niet over een Twitteraccount te beschikken. Via een goede wind kreeg ik dan weet van een psychiatrische instelling voor arme eenzaten die op Twitter nog niet geblocked zijn door Froome. De laatste persoon is daar ruim een jaar geleden ontslagen. Een belangrijke tip voor mocht u toch op miraculeuze wijze niet geblokkeerd zijn door Froome: zeg iets lelijks over het kapsel van zijn vriendin of iets leuks over Bradley Wiggins. 

– Welk kastelenboek heeft Herbert Dijkstra precies?

Kan ik niet op antwoorden. Omerta. 

– Beleef je nog wielermomenten van opperste extase of ben je daar te cynisch voor geworden?

Cynisme zou zijn: stoppen met naar wielrennen te kijken en in de plaats elke zondag naar het dichtstbijzijnde voetbalstadion trekken om daar overbetaalde al dan niet omgekochte vedetten op noppen aan te moedigen die een dopingcontrole alleen kennen uit boeken over Lance Armstrong. Verondersteld dat ze kunnen lezen.

Cynisme wordt vaak verward met het kennen van je geschiedenis. Misschien is het net cynisch na al wat de wielersport is overkomen naïef te zijn en voor bepaalde zaken de ogen te sluiten. Neem nu de voorbije Giro d’Italia, die ik in meer dan één column heb bezongen. Nu zal niet elke wielerliefhebber het eens zijn met de strekking ervan doch waren de gebeurtenissen in de Giro zo flagrant dat het van een niet te behappen cynisme zou getuigen daar niks over te schrijven of slechts schoorvoetend een kanttekening te maken. Toch was het de mooiste grote ronde sinds de Giro van 2005 toen Wim Van Huffel elfde werd.

Het is perfect mogelijk een realiteit onder ogen te zien en te genieten van fietsende renners en alles daaromheen, zolang er maar een zekere illusie in stand wordt gehouden. Behalve om gezondheidsredenen is het vrijgeven van doping daarom ook zo’n slecht idee. Wanneer die illusie onder druk komt te staan, wordt een mens al eens ironisch om het cynisme geen kans te geven. Wie dat ook al wist was Antoine Blondin, de grote kroniekschrijver van L’Equipe, zijn beste columns over de Tour zijn gebundeld in een werk getiteld L’ironie du sport. Als je de ironie ervan wil inzien, laat het wielrennen je niet meer los ongeacht Ricco morgen de Tour wint voor Landa en Zakarin of niet. Mijn devies als wielerdokter is dan ook: een grap over de hond van Valverde a day, keeps the doctor away.

En of de wielersport ondanks en dankzij al haar intriges me nog in een delirium kan brengen? Bijna dagelijks, meer bepaald elke keer Davide Rebellin een koers wint.

– Ik heb een mening over de winnaar van de Ronde van Oostenrijk. Wat nu?

Snel weer overschakelen naar de Tour, daar wordt er alleen maar gesnoven.

– Vraag van een voetbaljournalist: welke bijnaam is Daniel Teklehaimanot volgens jou op het lijf geschreven?

Big Dan.

– Met hoeveel minuten achterstand op eindwinnaar Nibali wordt Bauke Mollema achtste?

Suggestieve vraag die me verplicht te impliceren dat Rein Taaramäe de Tour niet wint. Vooruit dan maar. 17 minuten.

– Als de geletruidrager iedere dag ten val komt en tot opgave wordt gedwongen, wie zal er dan volgens je meest recente berekeningen in Parijs zegevieren?

Dominik Nerz. 

– Welke renners in het huidige Tourpeloton zullen ooit nog een grote ronde winnen?

Nairo Quintana, Chris Froome, Vincenzo Nibali, Adam Yates en Leopold König. 

– Wat had een goeie Boonen in de eerste week gekund?

Wielerjournalisten valse hoop geven, Tony Martin voederen met groentepapjes na diens noodlottige tuimelperte en de polonaise dansen met Marc Coucke. 

– Hoe gaat de toekomstige zoon/dochter van Greg Van Avermaet heten?

Voor een jongen laat hij zich door de oude Romeinen inspireren: Secundus. In het geval van een meisje wordt het gewoon Elizabeth II. 

– Wat doet Wim Van Huffel tegenwoordig tijdens de Tour?

Exact hetzelfde wat hij in de hoogdagen van zijn carrière dan deed. Niet fietsen. 

– Astana-renners die zich opzichtig laten uitzakken en tijd nemen in de eerste week. Dat zijn toch ploegorders, niet?

Ik dacht eerder aan een complot tegen mijn tientallen wielerprono’s met Rein Taaramäe als kopman. Je zag ook in de ploegentijdrit hoe Rein zich bekommerde om ploegmaat Dmitriy Gruzdev toen die loste, maar dat dit door de andere Astana-renners genadeloos werd afgestraft die gewoon doorreden. Ander plausibel scenario is inderdaad dat Rein (ik mag Rein zeggen) de finish rook en zich uit gewoonte liet lossen, hoewel hij sneller kon. Een schoonheidsfoutje in het geval van een ploegentijdrit.

– Is het ontbreken van Rojas geen aderlating voor de strijd om groen?

Ik wik en weeg mijn woorden, maar dit is een bij benadering even groot gemis als Kelme. Er is wat protest gekomen. Zo heeft De Avondetappe zich teruggetrokken uit de Tour, maar in een normale wereld wordt zo’n Tour geneutraliseerd tot Rojas startrecht krijgt. Greg Van Avermaet probeert wel de rol van Rojas over te nemen, maar een vierde, een vijfde en twee zesde plaatsen is natuurlijk niet hetzelfde als een vijfde, drie zesde en vier zevende plaatsen. 

– Staat Froome te mager of zijn alle andere renners te dik?

Ik ga niet zeggen dat Froome te dik staat, maar hij sleept wel nog wat overbodige kilo’s met zich mee. Waarom heeft hij die twee ellebogen nodig? Het is geen zicht. Afhakken. Een sleutelbeen? Kan hij alleen maar breken. Weg ermee. Longen? Wegknippen, hoeft hij niet meer te puffen in wedstrijd. Verhoogt het racecomfort. En zijn tenen? Die heeft hij nodig op de rustdag om te krullen wanneer de stoet journalisten in de Tour aanwezig aan hem de vraag stellen of hij doping gebruikt en hun geweten tot de tweede rustdag zien gesust omdat hij met een uitgestreken gezicht nee antwoordt.

– Een vraag van 67 wielerjournalisten. Neemt Froome doping?

Froome heeft in enkele jaren tijd een gewoon lichaam omgetoverd tot een buitengewoon efficiënt lichaam. Op een kommetje havermout overgoten met wat ketonen scheurt hij harder door de bergen dan Michel Vaillant in de snelste bolide die Jean Graton maar kan tekenen.

Dan dient de vraag beantwoord te worden: hoe komt het dat Froome zo mager is, leeft op voeding zonder calorieën en toch zulke buitengewone prestaties kan neerzetten? Niet alleen wanneer het bergop gaat, maar ook op het vlakke. Zelfs op de kasseien mocht hij zich als uitgemergelde klimmer tot de vijf beste rekenen, wat blijk geeft van een verbluffende conditie.

Ketonen! Die maken van Froome de omgekeerde versie van Indurain. Volgende vraag: is dat zo? In augustus 2011 was Froome nog één van de meest grijze muizen in het peloton. In september 2011 kostte het hem veel moeite om Cobo niet van een eindzege te houden in de Vuelta. Dat moet bij andere ploegen toen al de nodige nieuwsgierigheid hebben gewekt. De ploeg van Contador haalde Steven De Jongh bij Sky weg, dat was na de Olympische Spelen van 2012 waar Mo Farah op de 5000 meter en de 10.000 meter god en klein pierke naar huis liep en ook al gebruik kon maken van ketonen. De vraagtekens die er al hingen rond de persoon van de trainer van Mo Farah, Alberto Salazar, zijn recent uitroeptekens geworden. Van Farah zelf is alleen maar geweten dat hij twee dopingcontroles in aanloop van die Spelen miste omdat hij zijn deurbel niet hoorde, schildklierhormoon (middel dat helpt bij het vermageren) gebruikt en enkele lachwekkende verklaringen aflegde.

Ofwel zijn ketonen echt die superbenzine en kunnen we spreken van het nieuwe epo ofwel is er iets anders. De kans dat er bij Farah nog andere dingen speelden, is niet gering. Ook Froome heeft een waslijst aan attesten en bijhorende ziektes (het kan ook andersom zijn) die op het eerste zicht eerder passen bij een negentigjarige die zijn laatste adem aan het uitblazen is dan bij een topsporter. Ook valt het moeilijk in te beelden dat Tinkov er niet alles aan zou doen om Contador onder te dompelen in de ketonen mocht dat Tourwinst opleveren. Al moet gezegd dat Tinkov ook geen geld vindt voor een valhelm.

Tot dusver blijft Froome voor de meest gediplomeerde wielerdokter een medisch raadsel. Nu hoeft dat gelukkig geen probleem te vormen voor Froome. De Tour is al wel vaker gewonnen door een medisch raadsel.

– Welke halve Belg maakt nog kans op de eindzege?

Alle 185 nog die in koers zijn. We hebben al de zege gehad van Rohan Dennis, rijdt voor BMC, de ploeg van Van Avermaet en halve Belg Piva. De ploegentijdrit werd gewonnen door een Belg, met name door Van Avermaet die wel enkele ploegmaats in zijn zog moest dulden. Maar dat is een detail. Voorts was er nog de zege van Joaquim Rodriguez, die een graag geziene gast is in hotel Malpertuus, wat in Belgisch Limburg ligt. En natuurlijk nog de overwinningen van Greipel (Lotto = Belgische ploeg) en Stybar, Cavendish en Tony Martin (Etixx = Belgische ploeg). Genealogen dachten eerst dat Alexis Vuillermoz nauwelijks een kwart-Belg was door ploegmaat te zijn van Jan Bakelants, maar stuitten op officiële aktes uit de veertiende eeuw waaruit blijkt dat twee van zijn voorvaderen mee hebben gevochten in de Guldensporenslag. Weliswaar aan de kant van de Leliaards, maar je moet al een slechte ziel zijn om daar over te struikelen.

– Heeft Marc Coucke de rol van clown in het Tourcircus overgenomen van Richard Virenque?

Beeld je in: een vroege ontsnapping met Richard Virenque, Thomas Voeckler, Marc Coucke, Mario Cipollini en een renner van Bretagne-Séché om het geloofwaardig te maken. Om de clown in dit gezelschap aan te duiden, moet er maar één vraag beantwoord worden. Wie van deze vijf zie je in staat om een chip te ontwikkelen tegen gsm-straling, mecenas te spelen van een wielerploeg waar José Ibarguren dokter is en televisieprogramma’s te onderbreken te meerdere eer en glorie van zichzelf en warempel zichzelf nog begint te bezingen ook? Wel, die dus.

– Kan Rebellin nog de Tour winnen?

Mits een ploegentijdrit in Parijs en nog enkele plotwendingen die in de Giro alledaags doch in de Tour eerder surreëel zijn wel. Over een drietal jaar moet hij ook rijp genoeg geacht worden om de Vuelta te winnen.

– Wat is de beste nooit verschenen wielerroman?

Schuld en boete van Mario De Clercq.

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)