“De dag erna”…
De uitdrukking is uitgevonden voor vandaag, na de dag van gisteren.
Had u het ook? Dat u deze morgen wakker werd en dacht: “Hé, dat was gisteren geen zondag zoals alle andere?” Dat u dacht: “Hoe zou het met Jürgen zijn?”
Ik had het wel.
Ik houd van de koers. Ik weet er alles van (denk ik van mezelf).
En toch heb
Vraag Niki Terpstra om een typerend liedje voor een net gereden koers en hij heeft prompt een song paraat.
Amper een paar minuten na zijn finish van Gent-Wevelgem kwam hij met een hit van de Doors uit 1971: Riders on the storm. Terpstra werd pas geboren in 1984, dus kun je nagaan welk bereik zijn innerlijke jukebox heeft. Hij
Er zijn van die dagen dat een koers eigenlijk niet meer te relativeren valt. Geen schouderophalend ach, het is maar een sport, maar ruim baan voor superlatieven om datgene wat mensen van vlees en bloed zojuist hebben gepresteerd op gepaste wijze te verhalen. Gewoon, omdat de koers vanwege de omstandigheden raakt aan de meest primaire menselijke reflex: overleven.
Gisteren was het
Ze leken wel gewichtloos, de renners die zich vandaag van Deinze naar Wevelgem worstelden. Als pinguïns kropen ze in het peloton bij elkaar, schuilend voor de flarden wind die onvermoeibaar over het Vlaamse land joegen. Met opgetrokken schouders en neergeslagen ogen poogden ze bij elkaar te schuilen.
Geraint Thomas maakt een tuimelperte (Bron:
Er is een tijd geweest dat Gent-Wevelgem gereden werd op de woensdag tussen de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. De goeie, ouwe tijd. Toen Qatar, Oman, Down Under, San José nog niet bestonden. Toen pothelmen nog niet bestonden. Toen epo nog niet bestond (of wacht: toen epo… Tja, toen epo wàt eigenlijk?), toen Michel en José nog niet getrouwd waren.
Enfin:
Geen Freddy Maertens, geen Eddy Merckx, geen Francesco Moser, geen Joop Zoetemelk, geen Roger de Vlaeminck en geen Raymond Poulidor. Gent-Wevelgem zit in 1977 met de handen in het haar. De renners vonden het in 1977 helemaal niet tof dat twee dagen