“Bauke, je hebt een banaan in je achterzak!” Absurde televisie was het op Sporza toen Renaat Schotte poogde om Wim T. Schippers te imiteren in diens rol als Ernie. Aanleiding was de banaan in de achterzak van Bauke Mollema. Dat is in het huidige wielrennen net zo apart als zonder fietscomputer fietsen. Mollema doet het beide. Goddank.
Bauke
De Tour in september vergt wat aanpassingsvermogen van mensen met een baan. We zitten plots in de situatie dat er wordt gefietst onder werktijd. En het is niet vanzelfsprekend om op de bank in slaap te vallen en tijdens de laatste tien kilometer wakker te schrikken in de baas zijn tijd.
Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel, zei een niet-wielrenner ooit.
Afgelopen zaterdag stond er in Dagblad van het Noorden een sfeerreportage vanuit de Vendée. Hoofdonderwerp: Bauke Mollema. Hij had er zin in, was tegelijkertijd lekker nuchter en had alweer een boek uit – Ik Ben Pelgrim, 736 pagina’s. Classic Bauke. Prima dus.
Maar van één klein bijna bijzinnetje ging mijn Bauke-hart nóg een beetje sneller bonken, ongeveer halverwege
De eerste drie dagen van de Tour zijn voorbij. Drie verschillende geletruidragers, drie dagen om er in te komen. Het lukt me nog niet. Teveel afgeleid door het Froomegedoe, teveel WK-voetbal en ook nog eens de redding van 12 voetbaljongens in een Thaise grot.
Of Froome ‘eigenlijk’ ja/nee mee mag doen of ja/nee
Geen enkele Nederlander gaat deze Tour voor het geel. Maar is het erg dat geen van onze landgenoten het klassement als doel ziet?
Tour-directeur Christian Prudhomme moet zich toch even achter zijn oren hebben gekrabd toen hij de startlijst van de Giro onder ogen kreeg. Het was alsof álle klassementsmannen ter wereld voor het honderdste roze gingen. Chris Froome bleef min