Voelt u ook die Vueltakoorts in u opborrelen? De kans dat iemand bevestigend antwoordt, is even groot als dat een Nederlander een Tourrit wint. Iets met tien nullen na de komma en dan een vijf. De kans dat iemand u die vraag stelt, is zo mogelijk nog kleiner. Behalve een paar verdwaalde wielerfreaks wordt er immers niemand wild van de
Als ik in Covadonga aan de klim begin, zie ik het al: dat wordt heel vervelend.
Het is tien uur in de ochtend als ik op mijn fiets stap. Veel te laat natuurlijk, maar ik wilde echt even rustig en uitgebreid ontbijten. Koolhydraten stapelen. Bijgeloof.
Tegen half elf rijd
Als Jefke Verstraten uit De Klinge karakter had gehad, was hij wielrenner geworden. En een verdomd goeie ook, daar was hij van overtuigd. Helaas, Jefke had geen ruggengraat en durfde het niet aan om tegen de wil van zijn ouders op de fiets te stappen. Als oudste van een groot gezin was zijn bijdrage aan het karige gezinsinkomen onmisbaar en
Wat onwennig klom hij op het erepodium. Gisteren was hij nog wel zo blij na zijn verpletterende overwinning in de tijdrit, maar nu leek hij toch te beseffen dat hij deze topprestatie op de verkeerde plek en op het verkeerde moment geleverd had.
Die zomer had hij voor het eerst de Tour de France moeten missen, wegens een knieblessure. Deze kon
Tik-tik-tik-tik-tik. Op een koffiemolentje peddelde Juan José Cobo de meer dan 20% steile flanken van de Angliru omhoog. De concurrentie zwoegde. Zwalkte. Laveerde. Moest bijna afstappen. Maar Cobo viel niet stil. Hij trapte door, alsof hij op een andere berg reed.
Toegegeven, het verleden van Cobo is niet
