Juni 1996. Op een middelbare school in het Zwitserse kanton Schwyz, een slordige vijfentwintig kilometer ten zuiden van Zürich, viert een groep klasgenoten het einde van het schooljaar. Terwijl de pompende beats van de op dat moment mateloos populair zijnde Eurodance door de voor de gelegenheid tot feestzaal omgedoopte aula schallen, bannen de leerlingen hun dagelijkse sleur van huiswerk, overhoringen
‘Die is zo gierig dat hij elke ochtend in de tuin gaat staan blaffen om een hond uit te sparen!’ Het is een grap met een baard waar Billy Gibbons en Dusty Hill, de twee leden van rockband ZZ Top, die sinds het einde van de jaren ’70 hun gezichtsbeharing onafgebroken hebben laten groeien, een puntje aan kunnen zuigen. Desondanks
Donderdag 11 juli 1991, 10.22u; Arras; nog 259 kilometer tot de aankomst in Le Havre.
Als een gewaarschuwd mens inderdaad voor twee telt, zoals het spreekwoord luidt, staan er bijna vierhonderd renners aan de start van de zesde Touretappe van 1991. Terwijl Pierre Paulhomme, de markante weerman van de regionale televisie, zich heeft geposteerd langs de weg waar weldra het
Tegen beter weten in twijfelt Stefano Giuliani een fractie van een seconde aan zijn eigen verstandelijke vermogens. Een mengeling van vermoeidheid en zuurstofschuld heeft de bovenkamer van de Italiaan weliswaar in een lichte nevel gehuld, maar de renner van de GIS-ploeg kan nog altijd helder genoeg denken om zich te realiseren dat zijn medevluchter, de renner die nu nog in
‘NON!’ Als een sloopkogel die op volle snelheid tegen een betonnen muur wordt gejaagd, landt de drieletterige afwijzing in het brein van Jean Leulliot. De grootste Franse wielrenner van het moment heeft zojuist met één simpel woord kenbaar gemaakt niet te zullen starten in Leulliots Parijs-Nice. In plaats daarvan heeft hij besloten voor het eerst de Tirreno-Adriatico te zullen rijden.
Bijgeloof is gemeengoed in het peloton. Veel renners hebben een vast ritueel voor vertrek of moeten ‘s ochtends per se eerst hun linker sok aantrekken en dan pas de rechter. Of precies andersom. Kan natuurlijk ook. Niet voor niets is startnummer ‘13’ in het peloton ongeveer net zo populair als Wilfred Genee bij Johan Derksen. Renners die het getal noodgedwongen