Wij festivalliefhebbers hebben het zwaar. Al sinds de zomer van 2019 zitten we zonder. Vandaar dat we reikhalzend uitkijken naar het moment dat Matthieu van der Poel vanmiddag over de kasseien van de Rue de Belle Vue dokkert. Op weg naar het festivalterrein.
Het was in 2008, gok ik, dat ik voor het eerst en het laatst het Dour Festival bezocht. Ik kwam er in de ochtend aan bij Belgische vrienden die er al langer zaten en hun kater met nieuw bier wegspoelden. Ze waarschuwden: dit was een vies en ongeorganiseerd festival. Daarna volgden er wat verhalen wat Walen nog meer niet konden. Maar ik had geluk, jaren geleden was het stukken erger.
Het bleek te kloppen. Die dagen erna werd vanaf podia verkondigd welke concerten niet doorgingen of verplaatst waren. Toen ik achter het hek van de pisbakken keek, zag ik een groot gat in de grond waarin alle urine terechtkwam. Maar het merendeel van de mensen piste tegen de hekken en het was een spelletje van dronken Belgen om elkaar in de nacht in die pismodder bij het hek te duwen.
Rue de Belle Vue in Dour op Google Maps
Steengroeve
Als je Noord-Frankrijk lelijk en mistroostig vindt, moet je eens in Dour gaan kijken. We kampeerden aan de rand van de steengroeve. Als je vanaf de Rue de Belle Vue rechtdoor het weiland inrijdt kom je op die camping. Er is ook helemaal geen Belle Vue. Het ziet er niet uit. Het is grauw, grijs en desolaat in die omgeving.
Vanaf de Belle Vue slaan de renners in die plaatselijke omloop rechtsaf naar de Chemin de Tulin die langs het festivalterrein loopt, waarna ze langs de atletiekbaan fietsen. In 2008 stonden daar de reggaebands die in ruime getale geboekt waren voor Dour. Er wapperden Jamaicaanse vlaggen en het rook naar wiet. Er waren bezoekers die het hele festival bij dat podium bleven.
Gilbert in 2008
Toen wist ik niet dat het in die omgeving was dat Philippe Gilbert dat jaar de GP Le Samyn won. Zo kan iets toch een eeuwigheid geleden voelen terwijl een nog steeds actieve renner daar ooit won.
Heel misschien gaat het festival dit jaar door. Met Stormzy, Squarepusher, The Blessed Madonna, Carl Cox en Sevdaliza. Prima line-up. Bij de plaatselijke rondes kunnen we erover dromen. Stel dat ik daar in 2008 een olielamp in de steengroeve had gevonden en deze nu eens opwreef. En stel dan dat er een Waalse geest verscheen die drie wensen zou vervullen. Ik zou een derde winst voor Niki Terpstra wensen. Laat Matthieu dan zaterdag maar in Siena winnen. En om mijn drie wensen vol te maken: dit jaar nog eens een zomerfestival?