Een plek van heldendaden, een plek van melancholie, een plek van erop of eronder, een plek van winnen of verliezen; de dood of de gladiolen. Een plek die zich ontdoet van iedere opsmuk. Een plek die daarmee doet denken aan iets hogers, of juist iets elementairs.
Een mythische plek waar ik nog nooit was. Die wel op mijn lijstje staat. Ik was wel al in de buurt, maar ik voelde geen haast. Integendeel; zelfs een rust. Het zou er wel van komen. Van uitstel geen afstel. De waarde van het bezoek zou alleen maar toenemen. Een prettig vooruitzicht. Soms moet je dingen te doen overhouden.
Een stukje weg dat ieder jaar geschiedenis bijgeschreven krijgt. Een plek voor mensen met kilometers op de teller, met groeven in het gezicht. Mensen die kunnen nuanceren, relativeren. Eigenlijk niet voor de jonkies die hier over deze stenen racen. Een plek om stil te staan.
Het Carrefour de l’Arbre. Het kruispunt van de boom.
Ik beeld me in hoe het zou zijn. Er zo hard mogelijk overheen rijden. Dan zijn de kasseien het gemakkelijkst. Dat is net de crux; dat zal niet meevallen. In het Bos van Wallers probeerde ik dat meerdere malen. Na een aanvankelijk mooi tempo, stuiterde ik van steen tot steen. De versnelling kreeg ik niet meer rond. Van de voorgenomen sierlijkheid bleef niets over; zwoegen en stoempen.
Als ik het Carrefour gefietst heb – neem ik me voor – zal ik terug gaan. Stilstaan. De lucht diep inademen. De plek in me opnemen. Het straatje dat er het hele jaar verlaten bij ligt, maar één weekend de aandacht opeist. Het zal voelen zoals de foto op de kaft van De man en zijn fiets van Wilfried de Jong. Ik zal mijn kleren aanhouden, maar wel de essentie voelen. Eerbied voor de plek, gevoel voor de historie.
Mijn telefoon piept. Een onbelangrijk bericht. Ik wis het, loop door naar de keuken en maak een bak koffie. Terwijl het apparaat pruttelt, krijg ik een idee. Ik neem plaats achter de computer. In een paar muisklikken ben ik er. Eigenlijk te snel. De reis van de verbeelding en op papier maakt plaats voor een digitale reis. Een landkaart met plaatsnamen; met street view ook beelden. Ik ben op het Carrefour.
Je kan de stenen zien, je kunt de stenen tellen. Een strook kasseien, weilanden en inderdaad een boom. Een bosje zelfs. Meer dan alleen twee wegen die kruisen en een boom die er staat. Niet zo mistroostig en verlaten als ik me had ingebeeld en de naam doet vermoeden.
Bron: Google Maps
Aanstaande zondag zal op dit stukje weg de winnaar misschien al bekend zijn. Of een handjevol renners zal nog dromen van de overwinning.
Ik zal aanstaande zondag nog niet op het Carrefour te vinden zijn. Hopelijk zit ik op het puntje van mijn stoel. Voor de tv. Aan het einde van de dag zal deze strook weer een verhaal rijker zijn.
Ik zal waarschijnlijk de komende week de beelden nog eens terugkijken. Of via Google Maps de buurt verkennen. Maar daarna zal deze weg voor een klein jaar weer zijn wat het was: een voornemen op mijn bucketlist. Tot de dag dat ik er overheen zal zwoegen, en er later stil zal staan.
De Hel van het Noorden. Vanuit ons gezien een stukje Hemel in het Zuiden.
Bronnen
https://www.wilfrieddejong.nl/uitgaven/2/de-man-en-zijn-fiets.html
- Vier maal zondagkoers – Deel 4: L-B-L - 18/04/2024
- Vier maal zondagkoers – Deel 3: Een streep in Vilt - 10/04/2024
- Vier maal zondagkoers – Deel 2: Een kruispunt, een boom - 04/04/2024